Jörð - 01.09.1947, Side 111

JÖRÐ
109
lega áður en langt um liði). Þá vill
ritstj. láta stofnsetja þar prestsverka-
skóla fyrir guðfræðikandídata, er
liyggja á prestsskap. Fleiri kirkjulegar
stofnanir telur ritstj. að átt gæti heima
' Skálholti með tið og tíma — þ. á. m.
„Vídalínsklaustur" (sbr. t. d. JÖRÐ,
III. árg., 5. h.). Allir kirkjuunnandi og
þjóðræknir íslendingar ættu að kynna
scr þessar „Víðförla“-greinar og verða
santtaka um, að biskupsstóll verði end-
urreistur að Skálholti árið 1956 — á
900. árinu eftir stofnun biskupsstóls
þar, er gefandi staðarins, ísleifur Giss-
urarson, fyrsti íslenzki biskupinn, ætl-
aðist til að yrði við líði, meðan kristni
væri hér í landi.
Synda eða sökkva. Sjálfsævisaga
eftir Lárus J. Rist. —
Þetta er mjög læsileg og athyglis-
verð bók. Höf. hefur frá unga aldri
þjónað hugsjón — sömu hugsjón —
°g lifað óvenju markvissu lífi, fyrir
þá hugsjón: Að íslenzk æska verði
alin upp til að verða hraust kynslóð,
fögur og frjálsmannleg, elskandi um-
f'am allt sannleikann og náttúruna.
Heimspeki þessa eða lífskoðun hefur
Rist fengið að nokkru við dvöl sína
á lýðháskólum og leikfimi- og sund-
kennaraskólum í ættlandi sínu, Dan-
mörku, — en danskir lýðháskólar
byggja einkum á þrennu i þjóðar-
"ppeldi slnu: Kristindómi, þjóðerni og
~ l'kamsrækt. Og eru það traustar
undirstöður.
Það er því almennt æskulýðsupp-
Hdi, sem Lárus Rist hefur stefnt að
'neð svo dæmafárri stefnufestu i öllu
S|nu, löngu þjóðkunna, starfi sem leik-
fimi' °g sundkennari og (á fyrri árum)
ungmennafélagaforkólfur. Að sama
skapi hefur hann hatazt við meta-
^eppni og yfirleitt alla þá keppni í í-
þróttalífinu, er stefnir að því að gera
allan þorra æskulýðsins að óvirkum,
öskrandi áhorfendum nokkurra hé-
gómagjarnra sýningargripa. E.t.v.eraf-
staða Rists nokkuð einstrengingsleg, cn
hennar er knýjandi þörf engu að síður.
Betur að hók hans veki rétta aðilja lil
umhugsunar og endurbóta á íþróttalífi
og æskulýðsuppeldi.
Á Svörtuskerjum. Ástarsaga eftir
Emilie Carlén. Sveinn Víkingur
ísl. — 293 bls. — Útg.: “Norðri"
— Prentv. Odds Björnssonar h.f.
Þetta er sænsk saga og hlaut mjög
góðar undirtektir í sínu landi, er hún
kom út. Mest fjallar hún um ung
kaupmannshjón og hjónahandsörðug-
leika þeirra, er enda með því að þau
ná rétta laginu hvort á öðru. Fleira
ungt fólk kemur við söguna, þ. á. m.
einn, sem er samvizkulipur og verður
hann að fanti. Enn koma lalsvert við
söguna fjórir aldraðir menn og all-
skemmtilegir. — Þýðingin er yfirleitt
góð.
Feðgamir á Breiðabóli XII.
Grænadalskóngurinn. Saga eftir
Sven Moren. Helgi Valtýsson
ísl. — 212 bls. — Útg.: Norðri.
Prcntverk Odds Björnssonar.
Aður eru af vcrki þessu út komin
bindin „Stórviði" og „Bærinn og
byggðin". Svcn Moren mun vera kunn-
ur höfundur á Norðurlöndum. Saga
þessi lýsir stórlyndi og fastlyndi, ást
á sjálfsbjargarviðleitni og fram-
kvæmdadug, en óbeit á gerfiframför-
um. — Helga Valtýssyni mun varla
nokkru sinni hafa tekizt betur að þýða
sögu.
Öræfaglettur. Saga eftir Ólat
Jónsson. — 200 bls. — Útg.: