Jörð - 01.09.1947, Page 169
Frede Terkelsen:
Þjóðvakningin
í Suður-Slésvík
Ætli það sé matarást allt saman?
Frede Terkelsen,
forstöðumaður Danebod-
lýðháskólans.
ÞAÐ gerast miklir hlutir í Suður-Slésvík í dag, — svo stórir,
að ekki eru sambærilegir við annað en það, sem gerðist í
Norður-Slésvík fyrir 100 árum. Þá var það nefnilega aðeins
Norður-Slésvík, sem vaknaði til vitundar um danskt þjóðerni.
Nú er það Suður-Slésvík, sem vaknar. Og suður-slésvfska þjóð-
vakningin er enn eldlegri en sú norður-slésvíska var. Það er
því ekki undarlegt, þó að mörgum verði á að spyrja: Er þetta
annað og meira en blossi í eldfimu efni lífsnauðsynja líðandi
stundar? Aðstæðurnar breytast. Líður þessi áhugi ekki að mestu
hjá?
Þeirri spurningu fær reynslan ein úr skorið. En trúa mín er
sú, að komandi kynslóðir munu sæla telja oss, sem nú erum
llPpi, að vér skyldum fá að lifa slíkt þjóðernisundur, — ef þær
neyðast ekki til að áfella oss, að við trúðum ekki á undrið og
krugðumst því suður-slésvískum löndum vorum, þegar þeim lá
mest á — og til alls var að vinna.
PiÓNSKU félögin í Suður-Slésvík, sem skipuðu sér um „Den
■*-'' Syd-Slesvigske Forening“ (Suður-slésvíska félagið) í Elens-
b°rg;i) höfðu árið 1923 samanlagt um 8000 félaga og þau héldu
þeim merkilega vel, þangað til Nazistar komust til valda, árið
|933. Og ekki lækkaði félagatalan til verulegra muna fyrr en út
1 styrjöldina var komið, er ungu mennirnir voru kallaðir til
P Höfuðborg Slésvíkur; nyrzt í Suður-Slésvík.