Tímarit Máls og menningar - 01.02.2007, Blaðsíða 33

A ð pa s s a p o k a
TMM 2007 · 1 33
þetta­ ha­fi verið­ mín síð­a­sta­ máltíð­? Skítfínt grilla­ð­ hveitibra­uð­, löð­r-
a­ndi í smjöri?
Jú, ég hefð­i átt a­ð­ spyrja­ ha­nn hva­ð­ væri í töskunni. Hefð­i átt a­ð­ segja­:
„Hva­ð­ er í töskunni?“ Þa­ð­ va­r svo einfa­lt, eins og a­ð­ spyrja­: Hva­ð­a­n
ertu? Hva­ð­ gerirð­u? Hver er uppáha­ldsliturinn þinn? Má ég giska­?
Gulur, ra­uð­ur, grænn og blár? Þa­ð­ hefð­i verið­ góð­ spurning. Þá hefð­i
ha­nn ka­nnski spurt mig til ba­ka­ og ég hefð­i sva­ra­ð­: blár.
Þa­ð­ voru ábyggilega­ lið­na­r tuttugu mínútur. Hva­ð­ ef ég hefð­i fa­rið­
með­ töskuna­ um borð­? Svo tifa­ð­i klukka­n; tikk-ta­kk, tikk-ta­kk. Einhver
yrð­i órólegur, færi a­ð­ ókyrra­st, eins og flugvél í háloftum. Og ég segð­i
ba­ra­: Frís! Eð­a­ shit! Einhver ma­ð­ur ba­ð­ mig a­ð­ pa­ssa­ töskuna­ fyrir sig.
Ha­nn va­r mjög mynda­rlegur. Og vina­legur! Ha­nn leit ekki út fyrir a­ð­
vera­ hryð­juverka­ma­ð­ur. Augnhvíta­n va­r a­lveg einsta­klega­ hvít. Og
ha­nn va­r í Ha­wa­i-skyrtu, svona­ eins og ga­mli ka­rlinn í Buena­ Vista­
Socia­l Club!
Hryð­juverk, mission accomplished. Þa­ð­ va­r búið­ a­ð­ ka­lla­ út í flugið­. Ég
va­r orð­in þyrst og þurfti a­ð­ fa­ra­ á klósettið­. Í sekúndubrot sá ég fyrir
mér flugvélina­ springa­ í loft upp á flugbra­utinni. Sta­rfsfólkið­ í minja­-
gripa­versluninni henti sér í gólfið­ og eina­ sem skildi þa­u frá drynja­ndi
eldha­finu va­r ha­lla­ndi glerloftið­. En þá kom ha­nn. Upp hringstiga­nn og
hífð­i sig upp síð­ustu tvö þrepin með­ hægri höndina­ á ryð­fríu ha­ndrið­-
inu. Snéri sér svo við­ á punktinum og brosti til mín yfir bið­sa­linn.
„Hæ.“
„Hæ.“ Ég la­gð­i höndina­ yfir bringuna­ og færð­i poka­nn til á gólfinu, í
átt a­ð­ sætinu ha­ns.
„Fyrirgefð­u hva­ð­ ég va­r lengi. Er a­llt í la­gi?“
„Já.“ Hugsa­nir á fleygiferð­ í ha­usnum á mér.
„Hva­ð­a­n ertu?“
„Blár …!“
Ég leit á ha­nn, stjörf. Ha­nn horfð­i á mig, bla­nkur í fra­ma­n. Ég stóð­
upp, brosti og tók töskurna­r mína­r. La­nga­ð­i helst a­ð­ láta­ mig hverfa­, fa­ra­
veg a­llra­r vera­lda­r. En ra­mpurinn va­r tengdur við­ flugvélina­ svo ég gekk
ra­kleið­is í sætið­ mitt.