Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1942, Blaðsíða 246

244
Álylctan réttarmáladeildar læknaráös:
1. Dánarorsök sú, sera hér er lýst, fitustífla (fituemboli), er bein
og eðlileg afleiðing beinbrots eins og þess, sem hinn látni hafði orðið
fyrir. Hins vegar er ekkert með vissu vitað um, hve algeng fitnstífla
er við beinbrot, þar sem húri verður ekki greind nema við krufning.
Sem dánarorsök er hún mjög' sjaldgæf.
2. Ekkert verður sagt með vissu né líkum um það, hvort meðferð
sú, sem hinn slasaði hlaut, hafi orðið til þess, að fita úr merg hafi
borizt í blóðið og valdið því, að brotið varð banvænt, eða stutt að
því, enda eru upplýsingar þær, sem fyrir hendi eru um meðferð þá,
er hinn slasaði hlaut, áður en hann kom á Landsspítalann, mjög
ónálcvæmar og jafnvel ósennilegar, eins og t. d. það, að hællinn á
brotna fætinum hafi snúið fram, eftir að lögregluþjónarnir höfðu
bundið við hann spelkur.
Eina vörnin gegn fitustiflu er talin varleg meðferð beinbrota, en
þó er ekki unnt að segja, að tekið sé verulega tillit til fitustíflu-
hættu við meðferð beinbrota vegna þess, hve sjaldgæf hún er. Miklu
þykir meira um vert að koma brotinu í samt lag aftur, þó að það
verði við það fyrir töluverðu hnjaski.
Álitsgerð þessi er sainþykkt og undirrituð af tveimur deildarmönn-
um réttarmáladeildar, með því að formaður deildarinnar, kennarinn
í réttarlæknisfræði við háskólann, Níels prófessor Dungal, var farinn
af landi brott, enda hafði hann samkvæmt 4. gr. laga um læknaráð
ekki atkvæðisrétt um málið, jneð því að hann hafði áður tekið afstöðu
til þess í álitsgerð um krufning á líki hins látna, er hann hafði fram-
kvæmt, shr. hér að framan.
Ályktun réttarmáladeildar staðfest af forseta sem ályktun lækna-
ráðs 15. jan. s. á.
Málsúrslit: Hæstiréttur sýknaði ákærða.
2/1944.
Dómstjóri hæstaréttar hefur með bréfi, dags. 14. marz síðastlið-
inn, óskað álits læknaráðs i hæstaréttarmálinu: Þ. J. B-son gegn S.
G-syni.
Málsatvik eru þessi:
Hinn 1. nóv. 1941 um kl. 6 síðdegis voru málsaðiljar, Þ. J. B-son,
H-götu 16 í Reykjavík, og S. G-son frá J. í Mýrasýslu, ásamt sam-
verkamönnum sínum, staddir á vinnustað í Reykjavík. Höfðu þeir
lokið verki, en biðu hættutíma. Lenti þá þarna í tuski, og lauk með
því, að málsaðiljar tóku saman, og laust Þ. S. andlitshögg'. Kveður S.
sig hafa svimað við höggið, en annars hafi hann ekki kennt sér-
staks sársauka fyrst á eftir. Á leiðinni heiin til sín um kvöldið telur
liann sig hafa fengið kvalir í höfuðið, sein sífellt ágerðust, og leitaði
hann þá þegar læknis. í viku eftir atburð þenna var S. að mestu
við rúmið vegna höfuðverkjarins, en hóf svo aftur vinnu 9.
nóv. Næstu tvo daga fann hann ekkert til, en síðan tók höfuðverk-
nrinn að ásækja hann af nýju og fór síversnandi. Hætti hann aftur
vinnu 21. nóv. og var þá undir læknishendi vegna höfuðverkjarins