Úrval - 01.01.1964, Blaðsíða 45

SJÚKDÓMAR UG ÍMYNDUNARVEIKI
51
graduale Medecine og setur þar
fram þessa höfuöreglu: „Gættu
þess að gera engan skaða. Valdi
það erfiðleikum að ná líkam-
iegri og andlegri afslöppun, þá
fyrirskipaðu heitt bað og tvær
aspirintöflur. Séu einhver lyf
óhjákvæmileg, þá gríptu til fjör-
efna (vítamín).“ En þýðingar-
mest af öllu er það, segir dr.
Matthews, að sjúklingar komi
reglulega til lækna sinna til
hughreystingar og uppörvunar.
Og þar næst, að þeir þess á
milli haldi sér stranglega við
fastákveðnar reglur, bæði í mat-
aræði og daglegum æfingum.
Mataræði og vissar æfingar
(svo sem göngur, böð o. fl.) get-
ur út af fyrir sig næ>?t til þess
að bæta hugarástand þeirra.
í alvarlegustu tilfellum virð-
ist geðlæknishjálp vera eina
ráðið fyrir hinn móðursjúka.
Þegar fundin er orsök til þess
að sjúklingurinn er svo niður-
sokkinn í sjálfan sig, má oft
finna róð, sem hjálpar. Til dæm-
is má nefna símastúlku, sem var
sjúk, einmana og vann í ann-
ari borg, fjarri systur sinni, sem
hún liafði mikið dálæti á. Að-
eins með því að flytja hana á
simstöðina í sömu borg og
systir hennar bjó í, fékk hún
ótrúlega góðan bata.
Oft má finna fyrstu merki
móðursýkinnar hjá börnum. Þau
gera sér upp lasleika á mánu-
dagsmorgnum, til þess að kom-
ast hjá þvi að fara i skólann,
og veikjast á dularfullan hátt
rétt fyrir prófin. Þau eru að
skapa sér venjur, sem geta orð-
ið þeim til ógæfu síðar í lífinu.
Skynsamir foreldrar taka ekki tii
greina slíka imyndaða lasleika.
Þeir leiða börnunum fyrir sjón-
ir á ákveðinn en vingjarnlegan
hátt, að nauðsynlegt sé að rækja
þær skyldur, sem lífið leggur
mönnum á herðar. Séu slíkar
venjur orðnar rótgrónar, getur
orðið nauðsynlegt að leita geð-
læknishjálpar. Jafnvel á svo ung-
um aldri má i flestum tilvikum
lækna móðursýkina.
Móðursýki elliáranna má koma
i veg fyrir á svipaðan hátt.
Skynsamt fólk tekur á miðjum
aldri að húa sig undir að hætta
störfum, með því að æfa frí-
stundastörf, handiðn eða ein-
hverja hæfileika, sem geta stytt
því stundir síðar meir og
dreift huga þeirra frá öllum í-
mynduðum sjúkleika.
En sé móðursýkin erfitt vanda-
mál fyrir læknastéttina, er hún
það engu að síður fyrir hvern
einstakan okkar og okkur öll.
Meðalhófið er vandratað. Of
mikil meðaumkun getur orðið
til þess að ýta undir sjálfsmeð-
aumkunina, en á hinn bóginn
er það hvorki viturlegt né góð-