Úrval - 01.01.1964, Blaðsíða 129
HARÐASTl VETUR EVRÓPU
135
fugla íorst. Ein tegund, hinn
sjaldgæfi Dartford-söngvari,
kann aö hafa þurrkast út. Einn
maður fann 120 dauSar bles-
endur á fjórða hluta af ekru
(lOOOm2). Jafnvel dúfurnar í
borgunum urSu hungurmorSa.
Iíona i enskri borg var aS koma
út úr brauðsölubúS með brauS
og brauðsnúSa; réSist þá aS
henni liópur af dúfum, svo að
hún féll viS, en dúfurnar rifu
i sig matinn. Genfarvatnið í
Sviss var þakiS af villtum fugl-
um, sem annars forðast það
venjulega. St. James lystigarSur-
inn í Lundúnum, þar sem tamd-
ar endur og svanir halda sig,
var nú fullur af aSvífandi gest-
um, sem leituðu þar hælis. 1
Hostehro i Danmörku efndu
drengir til kvikmyndasýningar
og tóku brauð i aðgangseyri.
Þannig áskotnuðust þeim 1300
pund af brauði, sem þeir svo
gáfu svönunum.
í Evrópu dó fé í þúsunda-
tali, mest úr kulda og hungri.
f Grikklandi og Ítalíu varð það
úlfunum að bráð. Á Spáni og
Ítalíu fórst það í flóðum
og barst til sjávar. Mér er sér-
staklega i minni 14 ára drengur,
sem stökk út í sjóinn til þess
að bjarga einni af kindunum
sínum, og' fannst nokkrum dög-
um síðar látinn í fjörunni, með
liandleggina um hálsinn á skepn-
unni. Hirtir örmögnuðust í
snjónum og frusu í hel eða
urðu hungurmorða hundruðum
saman. í Sviss komu gemsurnar
ofan úr klettunum til þess að
verða rándýrum að bráð og
kúlum veiðimanna, þar til menn
komu auga á, hvert þetta stefndi
með gemsurnar og endi var
bundinn á veiðitímann í Sviss,
eins og i öllum öðrum löndum
Evrópu.
Skólabörnin fögnuðu snjónum,
vegna hinna óvæntu fría, sem
honum fylgdu. Þúsundir skóla,
þar af margir i stórborgunum,
voru lokaðir vikum sainan.
Snjórinn varð einnig til góðs
á öðrum sviðum. Lítil stúlka
i Danmörku féll út um glugga á
þriðju hæð, hún kom niður i
snjóskafl og slapp algerlega ó-
meidd. Á flugvelli í Lundúnum
kæfði snjórinn eld, sem annars
hefði kveikt i flugvél, sem stóð
þar skammt frá.
Vegna kuldans var einnig
hægt að halda hið fræga Mara-
þon-skautahlaup í Hollandi, sem
er 125 mílna kapphlaup á skurð-
um og' vötnuin Fríslands. Þar
sem það getur aðeins farið fram
þegar kuldinn er nægur til þess
að vötnin leggi, ber kapphlaup-
ið ávallt vitni um viljaþrek og
þolgæði, ekki siður en um leikni.
Þetta var hið grimmilegasta
hlaup í sögu þessarar keppni. Af