Úrval - 01.01.1964, Blaðsíða 55
DAUÐINN DANSAR Á LÍNUNNI
61
kynnt, að sjö úr flokknum
myndu mynda pýramída, meist-
araverk samstillingar, ná-
kvæmni og þols.
Tónlistin hafði á sér blæ
eftirvæntingar, það var dregið
úr styrkleika hljóðfæranna,
þannig að línudíansararnir
heyrðu hver til annars. Fyrst
stigu Dieter og Dick ásamt
Karli út á linuna; með fyllstu
varúð var nú pýramidinn
byggður upp. Undirstöðumenn-
irnir fjórir, Dieter og Dick,
Mario og Gunther, voru festir
saman tveir og tveir með fimm
feta löngum málmstöngum, sem
smeygt var yfir axlir þeirra.
Karl og Herman voru svo næsta
„hæðin“ á pýramídanum. Þeir
stóðu upp á axlastöngunum.
Loks átti svo Jana að klifra
upp á axlastöngina, sem tengdi
Karl og Herman. Mike, sem
einnig var i flokknum, kom fyrir
viðarstól uppi á efstu stönginni.
Með mikilli varúð og nákvæmni
kom Jana sér fyrir í þessum
stól. Nú var búið að byggja
upp pýramídann. Jafnvægis-
stengurnar gengu til og frá,
og það var næsta óhuganleg
sjón að sjá þennan vagandi
pýramída, sem byggður var upp
af lifandi fólki.
Nú átti pýramídinn að fara
yfir iinuna, sem var um 15
metra löng. Gunther, sem var i
erfiðustu stöðunni sem aftasti
undirstöðumaðurinn, gaut aug-
unum upp til Jönu. Hann sá,
að hún var búin að koma sér
vendilega fyrir í stólnum. Allir
biðu i ofvæni. Til öryggis
spurði Gunter: „Tilbúin?“ Þessi
spurning fékk þögult samþykki,
svo að Gunther hrópaði: „Af
stað. Ró-ó-ó-lega.“
Með ýtrustu varlcárni fikraði
þessi furðulegi hópur sig út á
línuna. Þau voru sem einn mað-
ur. Þrettán hundruð pund
skjálfandi uppi í tóminu. Und-
irstöðumennirnir, sem voru á
leðurskóm, fikruðu sig áfram
línuna í takt. Jafnvægissteng-
urnar gengu til og frá eins og
tilfinninganæmir fálmarar á
einhverju skordýri.
„Piass anf.“ sagði Gunther.
(„Varlega nú.“) Nú nam pýra-
mídinn staðar á miðri línunni,
og það fór óhuganleg þögn yf-
ir áhorfendur. Þetta atriði var
alltaf jafnáhrifamikið.
Tónlistin varð að hvísli; á-
horfendur lieyrðu mennina tala
við Jönu, henni og sjálfum sér
til hughreystingar. Nú reis hún
hægt, undurhægt upp úr sæti
sínu, þar til hún stóð upprétt
í stólnum. Þegar Jana var loks
sezt á ný, hvíslaði Herman:
„Wunderbar.“
Það komst aftur lireyfing á
pýramídann, og hann færðist