Úrval - 01.01.1964, Blaðsíða 58
64
U R VAL
vega á línuna og hvíldi brjóst
ið á stönginni. Nú gat hann
athafnað sig' betur.
Hann teygði sig niSur, greip
fast um hægri úlnlið Jönu og
dró hana varlega ofan af baki
Karls, sveifiaði henni síðan til
sín og síðan aftur til Karls,
sem náði nú taki á úlnliS henn-
ar. Nú biðu þeir frændur þess,
að komið væri með öryggisnet.
En því var ekki til að dreifa.
I stað þess var komið með
stökkmottu; en þaS voru engin
handföng á henni. Mennirnir
fyrir neðan gripu um mottuna
eins fast og þeir gátu; síðan
var mottunni lyft upp eins hátt
og hægt var.
„Jana,“ sagði Gunther lágt,
„við verðum að láta þig detta.“
,,Nein. Nein.“ veinaði hún.
Gunther skeytti ekki um skelf-
ingu hennar og sagði rólega
við Karl: „Við teljum saman
upp að þremur og sleppum
siðan. Eins . .. Zwei. .. DRE1.“
Jana féll til jarðar með fæt-
urna á undan sér. Mennirnir,
sem héldu mottunni, misstu
takið, þegar Jana féll á hana;
hún skall með höfuSið á gólfið.
Á meðan hafði Herman fikrað
sig eftir línunni að pallinum
sem næst var. Þar beið hann,
þar til Gunther og Karl gátu
mjakað sér yfir á pallinn.
Eftir 20 hræðilegar minútur
var sýningunni haldið áfram.
Hljómsveitin lék fjörugt lag', og
hópur sorgbitinna trúða skokk-
aði inn í miðhringinn. Þetta var
hræðilegt áfall fyrir Wallenda-
flokkinn. Dick lézt 35 mínút-
um síSar. Dieter hélt lífi þar
til skömmu eftir miðnætti. Mar-
io var lifandi en meðvitundar-
laus. Senda varð Jönu á sjúkra-
hús og einnig Karl, sem var með
brákaða mjaSmargrind, með
tvöfalt kviðslit og illa særður.
Daginn eftir sýndu þeir
Gunther og' faðir hans á mið-
degissýningunni. Undirtektir á-
horfenda voru innilegar. Á
kvöldsýningunni fengu þeir í
lið með sér ungan spánskan
línudansara, Gene Mendez, sem
kominn var frá New York.
Næsta dag kom Karl i bún-
ingsherbergi Wallenda-flokks-
ins. Þreytt augu hans voru
þrútin af gráti. Hann var meS
mikinn hita. „Læknarnir ráS-
lögðu mér að fara ekki hingað,
sagði hann, „þótt þeir bönnuðu
mér það ekki.“
Með mestu harmkvælum fór
Karl i rauðar flónelsbuxurnar
og hvitu silkiskyrtuna. „Dagur-
inn i gær var eini dagurinn í
lífi mínu, sem ég var fjarri
linunni,“ sagði hann. ,,Þið
þekkið mig'. Ég verð að fara
upp. Þar uppi get ég einbeitt
mér að starfi minu. Hérna