Úrval - 01.01.1964, Blaðsíða 82

88
ÚRVAI.
þorpi nálægt Breseia á Norður-
Italíu. Hann er annar sonur
Giorgío Montini, farandblaSfa-
manns og þingfulitrúa með
framfarasinnaðar stjórnmálaleg-
ar og þjóðfélagslegar skoðanir.
„Gianbattista“ var veikbyggður
og heilsutæpur drengur. Hann
var kvefsækinn og varð að fá
heimakennslu, eftir að hann
hvarf úr Jesúítaskólanum í
.Brescia sakir heilsubrests. En
tvítugur að aldri var Montini
orðinn nógu hraustur til þess
að ganga i Sant’Angelo presta-
skólann í Brescia. Hann var þá
sem nú heldur hlédrægur og
bókhneigður. Einn kennari seg-
ir, að hann hafi verið bezti
nemandi, sem liann hafi nokkru
sinni haft, og sumir skólabræð-
ur hans þóttust sjá, að hann
væri fæddur leiðtogi. „Ég hef
aldrei kynnst neinum manni,
sem þurfti að segja jafn lítið
til þess að staðfesta vald sitt,“
segir einn skólafélagi hans.
Eftir að Montini tók prests-
vígslu árið 1920, var hann send-
ur til framhaldsnáms í gregori-
anska páfaskólanum og í Róm-
arháskóla. Ári siðar lagði hann
stund á nám í kirkjurétti við
kirkjuakademíu Rómaborgar,
þar sem hann naut öruggrar
handleiðslu Monsignor Guiseppe
Pizzardo, varaforsæitisráðherra
Vatikansins. Hann var sendi-
fulltrúi páfa í Varsjá árið 1923,
en þar hafðist hann aðeins við
í nokkra mánuði og varð að
hverfa heim sakir tæprar heilsu.
I Vatikaninu var hann nú gerð-
ur að minatante (skjalaritara),
og nú virtist ekki annað eiga
fyrir honum að liggja en stjórn-
skipunarvafstur á vegum kirkj-
unnar.
Dag einn árið 1930 sagði for-
sætisráðherra Vatikansins, Eug-
enio Cardinal Pacelli, sem síðar
varð Píus XII, við vin sinn um
Montini: „Ég kann vel við þenn-
an ólgandi unga athafnamann."
Pacelli hafði auga með Montini
og vildi honum vel, og árið
1937 varð Montini vara-ráð-
herra innan Vatikansins og
hafði með höndum ahnenn
kirkjunnar mál. Montini dáði
mjög hinn grannvaxna mein-
lætamann, sem var yfirmaður
hans, og gerði allt, sem i lians
valdi stóð til þess að þjóna hon-
um i blíðu og stríðu. Þó segir
einn leikmaður, sem er vel
kunnugur Montini: „Hann þjáð-
ist mjög undir stjórn Piusar
XII. Ég' sá hann eitt sinn gráta
af vonleysi yfir einhverju þvi,
scm Píus gerði.“
Árið 1952 Jiækkaði páfi Mon-
tini enn i tign. Montini skyldi
nú hafa yfirumsjón með málum
innan kirkjunnar, en samstarfs-
maður hans, Monsignor Domen-