Úrval - 01.01.1964, Blaðsíða 160

Ú R V A L
ltili
Og smiðshöggið kom, þegar
Mabel tilkynnti skyndilega, að
liún ætlaði burt frá Cambridge
til þess að eyða nokkrum mán-
uðnm hjá frænku sinni í Nan-
tuoket. Alec fannst sem öll ver-
öld hans væri að hrynja í rúst.
Hin lamandi áhrif þessara
frétta urðu til þess, að Alec
gleymdi því snögglega, að „hann
var ekki af þeirri manngerð,
sem giftist og staðfestir ráð
sitt.“ í eymd sinni velti hann
því fyrir sér, hvort Mabel væri
nú að kveðja Gambridge að
fullu og öllu. Væri svo, gat hann
ekki leyft henni að fara, fyrr
en hann væri búinn að tjá henni,
hversu heitt hann elskaði hana.
Hann ætlaði að tala tafarlaust
við Hubbardhjónin.
Gætnari maður hefði ef til
vill gert sér grein fyrir þvi,
að þetta var ekki hinn rétti
tími til þess að biðja um hönd
M'abel, þar eð honum hafði
ekki tekizt að fullkomna neina
uppfinningu sína, hann var
skuldum hlaðinn og sjúkur í
þokkabót. En Alec ,BeIl var
hvorki gætinn né rökfastur þessa
stundina. Hann tók fyrsta vagn
til heimilis Hubbardfjölskyld-
unnar, Herra Hubbard var ekki
heima, svo að hann reyndi að
ná tali af frú Hubbard. En þeg-
ar á átti að lierða, kom hann
ckki upp nokkru orði. Hann
flúði af hólmi, sneri heimleið-
is og opnaði flóðgátt örvænting-
ar sinnar í bréfi til hennar:
Kæra frá Hubbard:
Ég bið yðar að afsaka, að
ég skuli nú leyfa mér að
leitu til yðar, en sannleikur-
inn er sé, að ég á við mikla
erfiðleika að etja, og ég get
aðeins snúið mér til yðar
til þess að leila ráða.
Ég hef uppgötvað, að á-
hugi minn á hinum kæra
nemanda minum, ungfrú Ma-
bel, hefur vaxið og breytzl
í miktu heitari tilfinningu
en vinátta rná teljast. Mér
hefur i rauninni lærzt að
elska hana innilega.
Bréfið var lengra, allt í sama
dúr. Það var skrifað i íburðar-
miklum stíl Viktoríutímabilsins,
en einkenndist þó af einlægni
hjartans. Aðalinntak þess var á
þá leið, að liann bað leyfis að
mega tjá Mabel ást sína.
í 12 ár hafði Gertrude Hubb-
ard sífellt leitazt við að stuðla
að því, að Mabel eignaðist vini
og kunningja, að hún einangr-
aðist ekki. Hún hafði sífellt
hvatt hana til þess að lifa eðli-
legu lífi og taka virkan þátt í
því. En nú, þegar Mabel var
boðin dýrasta reynsla lifsins,
var það móðir hennar, sem var
ekki reiðubúin. Hún var i upp-