Úrval - 01.01.1964, Blaðsíða 56

62
U R VAL
aftur hægt yfir tínuna. Tæp-
ura fimm metrum frá pallinum
fann Karl, að eitthvað var að.
Jafnvægisstöng Dieters hallaðist
ískyggilega. Karl heyrði hann
tauta eitthvað við sjálfan sig.
Flemtri sleginn kallaði Karl
niður til lians: „JVas ist los?“
í nokkrar hræðilegar sekúndur
svaraði Dieter ekki. Siðan
hrópaði hann: „Kann’s nicht
mehr halten.“ (Ég get ekki
haldið henni lengur). Áður en
Karl gat dregið andann, sleppti
Dieter takinu á jafnvægisstöng-
inni, sem skali á vírnum og
þeyttist til jarðar. Þá missti
Dieter jafnvægið. Það virtust
iíða þúsund mínútur áður en
Dieter skall á steinsteypt gólf-
ið rúmum tíu metrum neðar.
Karli skildist skyndilega, að
hann — og pýramídinn allur
— var að falli kominn. Hann
féll niður á línuna, sem skarst
í kvið hans eins og kjötöxi.
Hann fann linuna þrýstast inn
í; vi,nstra lærið; fótleggurinn
á honum var fastur í einn hlið-
arstrenginn. Þarna hékk hann
svo að segja í lausu lofti og
hélt með vinstri hendinni
dauðahaldi um linuna.
í sama mund skall Jana á
bakinu á honum. Hún læsti
fingrunum utan um hann eins
og köttur. „Jana! Jana!“ hróp-
aði hann. „Jafnvel þótt löppin
á mér verði eftir hérna, skal
ég ekki sleppa þér,“ En Jana
seig ískyggilega, meir og meir.
og honum tókst eltki að ná taki
á henni. Þá heyrði hann djúpa,
rólega rödd Gunthers.
Gunther hafði líka tekið eft-
ir því, er pýramídinn var að
brotna. Þá fannst honum axl-
arstöng hans lyftast og þjóta
rétt við höfuð sér — þegar
Mario, sem hélt uppi hinum
end;a stangarinnar, féll. Stóli
inn steyptist til jarðar eins og
hvítt strik. Gunther reyndi enn
af fremsta megni að halda jafn-
vægi. Hann heyrði Karl kalla
á hjálp. Næstum rétt við fætur
sér sá hann föður sinn, Her-
man^ hanga á höndunum á lin-
unni.
„Eg er enn þá með mina
jafnvægisstöng,“ sagði Gunther.
„Haltu fast og gættu að fingr-
um þínum; ég er á leið til þín.“
Gunther mjakaði sér yfir
þann stað, þar sem faðir hans
hékk og flýtti sér síðan þang-
að, sem Karl og Jana héngti
á linunni. Til þess að komast
í björgunarstöðu varð Gunther
að stíga yfir Karl ■—; þetta var
mikil eldraun, en allt fór þó
vel. Nú lagði Gunther jafnvægis-
stöngina á línuna, þannig að
hún nam við styrktarstrengina,
sem frændi hans var fastur í,
Hann lagðist niður, settist klof-