Úrval - 01.01.1964, Blaðsíða 79
ABÉLARD OG HÉLOíSE
85
Hvernig sem ég reyni og hvern-
ig sem ég velti mér, eltir hún
mig þessi yndislega hugsun, og
allir hlutir minna mig á það,
sem er skylda mín aS gleyma.
Um hljóðar nætur, er hjarta
mitt ætti að njóta þess svefns,
sem eyðir hinum þyngstu á-
hyggjum, get ég ekki forðast
draumsýnir hjarta mins. Mig
dreymir, að ég sé enn hjá min-
um hjartkæra Abélard. Ég sé
hann, tala við hann og heyri
hann svara. Töfruð hvort af
öðru gleymum við náminu og
lielgum okkur ástinni... Jafn-
vel til hinna helgu staða fyrir
altarinu ber ég minninguna um
ást okkar, og því fer svo fjarri
að ég harmi það, að ánægju-
stundirnar hafa leitt mig af-
vega, að ég andvarpa yfir að
hafa glatað þeim.“
Sjaldan hafa bréf verið svo
þrungin af ást, sem þessi bréf
frá Hélo'ise.
Abélard hélt áfram kennslu-
störfum sinum og var af óvin-
um sínum dreginn fyrir lcirkju-
þing. Hann var sekur fundinn.
Ifann áfrýaði til Rómaborgar,
og páfinn staðfesti dóminn.
Abélard lagði þá af stað sjálfur
til Rómar, til þess að flytja
mál sitt. Á leiðinni örmagnað-
ist hann, leitaði skjóls i klaustri,
dróst þar um nokkurn tíma,
og andaðist svo.
Héloise, sem enn var abba-
dis, lifði enn um 22ja ára skeið.
Á gangi með nunnum sínum
hugsaði hún oft til þess tíma,
þegar hún fyrir mörgum árum
hafði tekið kennslustundir hjá
frægum kennara, orðið ástfang-
in af honum, gifst honum, og
verið honum ávallt trú.
Að lokum sameinuðust þau í
dauðanum. Líkamir þeirra voru
að lokum jarðsettir saman i
Pére Lachaise kirkjugarði, á hæð
cinni í París. Legstaður þeirra
er frægur. Þeir eða þær, ham-
ingjusamar eða óhamingjusamar
í ást sinni, sem óska að minnast
konu, sem elskaði svo heitt, og
mannsins, sem hún dáði, fara
þangað pilagrímsferðir, stundum
til að biðjast fyrir um stund,
og stundum til að úthella tárum.
***
Vandaðu mál þitt, lausn af bls. 31
1. hjalli. —■ 2. undiralda. — 3.
vætla. —- 4. grunn skál. •—• 5. sef-
önd (flórgoði). — 6. framhleyp-
inn maður. — 7. rausa. •—• 8.
veiklulegur og magur. -— 9. hafa
í flimtingi. — 10. læða á kettling-
um, kartöflumóðir. — 11. lægja
(um veður). — 12. galli. — 13.
koma sér vel saman. — 14. hau
dreifa sér. — 15. eru jafnokar.
— 16. verða að láta í minni pok-
ann. —- 17. munar um. — 18.
hundur. — 19. gífra: rífast, kirna:
skammast. — 20. hindra rifrildi.