Úrval - 01.01.1964, Blaðsíða 167
HALLÓ, ÁSTIN MÍN!
173
nóttina. Var þetta ein af fjölda
mörgum slíkum prófunum. Tom
fór inn í svefnherbergi Alecs,
lokaði hurðinni og lyfti mót-
tökutækinu. Skyndilega kvað við
skipun fast við eyra honum:
„Herra Watson, komiö strax!
Ég þarf tafarlaust á yður að
halda.“
Þræðir senditækisins lágu í
brennisteinssýruupplausn. Þeg-
ar Alec hjóst til þess að reyna
tækiS, hafði hann skvett nokkru
af vökva þessum niður á læri
sér, og sársaukinn hafði orðið
til þess að hann hrópaði óljóst
upp yfir sig og kallaði á Wat-
son.
Tom lienti móttökutækinu frá
sér og æddi út úr herberginu.
Hann öskraði hástöfum: „Herra
Bcll! Ég heyri til yðar!“
Þeir gerðu sér snögglega grein
fyrir því, að talsíminn hafði að
lokum „talað“, og störðu þrumu-
lostnir hvor á annan. Þeir trúðu
þessu alls ekki. Alec gleymdi
algerlega brunasárinu. Þeir
héldu áfram að prófa tækið
hvað eftir annað og ráku upp
hljóð, sem gátu bæði táknað
hlátur og grátur. Það var ekki
um það að villast. Orð þeirra
bárust ótrúlega skýrt eftir þráð-
unum.
HIN KVENLEGA LÆVÍSI
SIGRAfí.
Alec var að visu næstum
hjálparvana í peningasökum, en
það kom brátt í ljós, að Mabel
hafði erft kaupsýslugáfur föður
síns refjalaust. Það var hún,
sem heimtaði, að Alec sýndi
hina nýju uppfinningu sina á
„Aldarsýningunni“ miklu i
Philadelphiu, sem lialdin var
til þess að minnast aldarafmælis
sjálfstæðis Bandaríkjanna.
„Þetta er þitt mikla tækifæri,“
sagði liún. „Öll þjóðiil mun sjá
talsímann þinn og heyra til
hans.“
Það var ekki auðvelt að fá
að hjálpa Alec Bell. „Hann er
ekki nægilega góður enn,“ mald-
aði hann í móinn. „Það þarf
að gera frekari tilraunir með
tækið, gera einhverjar breyt-
ingar á því.“
En nú þekkti Mabel hann orð-
ið svo vel. „Hann hefði haldið
áfram að gera tilraunir með
tækið alla sína ævi,“ sagði hún
siðar, „hefði ég ekki tekið tæk-
ið af honum.“
Henni tókst þetta með þrá-
kelkni einni saman. Hún lokaði
augunum, þegar hann reyndi að
malda i móinn gegn því, að
tæki hans yrði sýnt á sýning-
unni. „Ég sé þig ekki Alec!
Ég horfi ekki á þig! Ég sé ekki
eitt orð af því, sem þú segir!“
Að lokum lét Alec undan. Hann