Úrval - 01.01.1964, Blaðsíða 114
Skin
og
skúrir
w
i
sambúð
foreldra
og
barna
Eftir
Halldór Hansen, yngri, læknir.
Á UNDANFARINNI
hálfri öld eða svo,
hafa margvíslegar
rannsólcnir veriS
gerðar á sálarlífi
barna. Margt hefur lærzt á þeim
tíma, og þó á sennilega enn
fleira eftir að koma í Ijós.
ViS vitum nú, að óþvingað
og' ástúðlegt samband við for-
Þaö er staöreynd, aö sumum for-
eldrum lánast barnauppeldi vel og
öörum ekki, án þess aö þaö standi
í nokkru sambandi við þekkingu
þáirra á uppeldisfræöi og sálar-
fræöi. ViÖ Islendingar erum ein
smœsta þjóð í heimi. Við þörfn-
umst sérhvers einstaklings meira
en stórþjóöirnar. Þvi er það þjóö-
inni kostnaöarsamt, er mannslífin
fara á einhvern hátt í súginn.
eldrana er hverju barni nauð-
synlegra en nokkuð annað. Við
vitum, að sérhvert barn leggur
sig fram af sjálfsdáðun við að
taka smám saman við ábyrgð-
inni á eigin tilveru og fullorðn-
ast, nenia utan að komandi á-
stæður hindri þá viðleitni. Við
vitum, að börn eru í eðli sínu
námfús, svo lengi sem verk-
efnin eru miðuð við hæfni
þeirra og þroska og kennslan
er í höndum skilningsrikra
kennara eða foreldris. Við vit-
um, að börnum er eðlilegt að
reiðast og verða afbrýðisöm
við foreldra sina, systkini eða
aðra, við og við. Við vitum, að
miskunnarlaus bæling á árásar-
kennd og kynhvöt leiðir til
taugaveiklunar. Við vitum, að
hverjum mauni er nauðsynlegt
að vera sér meðvitandi um slik-
ar tilfinningar og læra að stjórna
þeim. Við vitum, að bæling og
120
— Heilbrigt líl —