Úrval - 01.01.1964, Blaðsíða 175

Höfundur greinar þessarar
segir m. a.:
„Það, sem konur óttast mest
og hafa mest ógeð á í
fari manna sinna, er
ævintýraþrá þeirra, sem
auðvelt er að vekja og
getur verið
hættuleg fgrir friðsæld
heimilislífsins.“
Eftir Joan
MÉR geðjast að karlmönn-
um .... Þegar ég gef
slíka yfirlýsingu opin-
berlega, líta aðrar konur á mig,
líkt og ég hefði verið staðin að
verki við að sparka með skiða-
skóm í ifjörgamlar konur. Það er
augsýnilegt, að fjölmörgum
konum geðjast í rauninni alls
ekki að karlmönnum. En hvern-
ig mátti það verða, að konur
þessar fengu þannig álit á 50%
mannkynsins? Já, og hvernig
stendur þá á því, að svo margar
þeirra hafa gifzt?
Svarið er einfaldlega það, að
konur eru langtum slungnari en
karlmenn. Margar konur, sem
hafa fyrst og fremst áhuga á að
eignast börn og öðlast þjóð-
'félagsstöðu eiginkonunnar, eru
svo leiknar i að gera sér upp
A/lér geðjast
að
karlmönnum
Seager.
ást, að þær gætu jafnvel blekkt
sjálfan Casanova.
Það er miklu erfiðara að vera
karlmaður en kona í þjóðfélagi
nútímans, þótt ekki væri nema
vegna þess, hversu óraunsær
hann er gagnvart sjálfum sér og
öðru fólki. Konan er orðin raun-
sæismaður, áður en hún hefur
náð 12 ára aldri, og þótt hún
vilji ekki grafa sína leyndu
drauma, er hún alveg reiðubúin
til þess að laga þá þannig til, að
þe-ir íhæfi raunveruleikanum.
Slíkt getur karlmaður ekki gert.
Hann er fastmótaður i sitt
karlmannlega mót, allt lifið
reynir hann að sætta þann
meðalmann, sem hann sjálfur er,
og þá hetju, sem hann vildi
gjarnan vera.
Hann verður stöðugt að sanna
— Star Weekly Mag. —
181