Norðurljósið - 01.01.1976, Síða 16

16
NORÐURLJÓSIÐ
hjálpar til að komast heimleiðis. Grófur hlátur og vanheilagt
grín mundu heyrast, er skuggarnir lengdust þennan heilaga dag.
Menn mundu berjast vegna móðgana — hálfdrukknar eigin-
konur og dætur mundu hrinda hver annarri fram og reyna að
varðveita friðinn. Hörð orð mundu fylgja háværu, saurugu
samtali. I ofheitum samræðum sló maður annan í höfuðið. Það
var sparkað í magann á honum. Hnífur blikaði á lofti í daufu
tunglsljósi. Með stunum og hljóðum féll hann með gapandi
sár frá auga út að eyra. Hinn féll í yfirlið. Blóð vætlaði úr
djúpu, rauðu sári á líkama hans. Lífið fjaraði út. Konur hófu
harmahljóð, dætur grétu, synir sóru hefndir. Hitt fólkið hvarf
hljóðlega út í myrkrið. Dauði! Og hvað tók við á eftir? Þeir
höfðu dáið of snögglega til að geta borið fram syndajátningu
og ,,faðir“ komið með líkama Krists. Tækifæri gafst alls ekki
til að fyrirgefa syndir þeirra.
,,Saltnámu-Meyjan“ hafði verið upphafin á samkomunni
miklu kl. 11 f. h. Ungar stúlkur í hreinhvítum klæðum höfðu
sungið henni lof. Stórir herskarar tilbiðjenda höfðu troðið sér
framhjá með logandi kerti til að setja fyrir framan hana. Fólkið
hafði haldið áfram og skilið ,,Meyjuna“ eftir eina mitt í ljósi og
reyk margra kerta, sem voru að brenna út. Mannfjöldinn fór síð-
an út, út að bjórbúðunum, eða ofan strætið að járnbrautarstöð-
inni. Stóra, opna torgið þar var sá staður, þar sem elskendur
mættust. Þar söfnuðust líka vinir saman í hópum. Iðjuleysingjar
röltu þar um í nokkrar mínútur enn.
Snögglega vekur eitthvað athygli. Mannfjöldinn safnast á
einn stað. Karlmaður og fáeinar konur voru að syngja. Ekki
var það af áfengis kátínu. Komum nær og heyrum! Hvað er
þetta um Jesúm, að hann dó á krossinum, úthellti blóði sínu,
var grafinn og reis upp aftur, að hann er lifandi nú — og
kemur bráðum aftur? Jæja, sumt af þessu er nýjung. Þessi há-
vaxni, Ijóshærði útlendingur talar málið sæmilega vel þrátt
fyrir það, að hann er útlendingur. Hlustið! ,,Það er aðeins einn
meðalgangari milli Guðs og manna.“ „Jesús er eini meðalgang-
arinn, af því að hann bar á líkama sínum syndir alls heimsins.“
Faðir M . . . talaði aldrei svona. Þarna var hann að hlusta.
Sumir spurðu hann, um hvað þetta væri. Hann svaraði: „Þetta
fólk eru Mótmælenda-djöflar, sem hafa átt heima hér í borg-
inni nú í tvö ár. Þessi frjálslynda stjórn, sem við höfum, Guð
bölvi henni, veitir þessum villutrúarmönnum frelsi og vernd.
Trúfrelsi! Trúin er aðeins ein, hin hcilaga, rómversk-kaþólska