Norðurljósið - 01.01.1976, Side 21

NORÐURLJÓSIÐ
21
ilmsterkum áburði, nefnum „Bengue smyrsl“. Innihaldið var
mjög líkt vasilíni. Ökumanni var afhent það. Þeir félagar skrúf-
uðu hettuna af, og sterka lyktin gaus óðar á móti þeim.
„Hum, mjög gott lyf, mjög gott lyf,“ sögðu þeir. Hjólið var
þegar í stað tekið undan bifreiðinni, og ríflegum skammti af
smyrslinu smurt þar, sem smurfeitin átti að vera. Hjólið var svo
sett á sinn stað. Himneskur varðengill hefir vafalaust haldið
hendi sinni á hjólinu og smyrslinu. Áhrif þess voru sem af töfra-
lyfi. Vandamálin með framhjólið voru öll úr sögunni. Þegar þeir
sögðu: „Það eru engin úrræði til! Ekki hægt! Ekkert er hægt að
gera, . . . “ þá einmitt greip Guð fram í. (Þýtt úr „Then God
stepped in.“ „Þá greip Guð fram í“).
• •
Orlaganótt ævi minnar
Eftir dr. Bill Rice.
Inngangur ritstjórans.
Sögur eftir dr. Bill Rice hafa áður birst hér í Nlj. Hann er
fæddur í Texas og alinn upp við hestamennsku og sveita-
vinnu frá frumbernsku. Nú á hann stóran búgarð í Tennessee.
Þar rekur hann meðal annars umfangsmikið sumarbúðastarf
ætlað unglingum, einkanlega heyrnar- og málleysingjum. Að
meðaltali voru 800 unglingar hjá honum á viku, en níu hundruð
níutíu og sex síðustu vikuna í sumar. Kröfur til siðferðis og
framkomu eru háar og mjög ákveðin stjórn, sem allir verða að
lúta, og virðast una því vel. Hefur nú dr. Bill Rice frásögn sína:
Árla morguns áður en birti lagði ég hnakk á bak stóru hryss-
unni, Go-West (Farðu vestur). Bæði vorum við aum og stirð.
Ég var aumur vegna þess, að daginn áður hafði ég ætlað að
temja hana, Silfur-útlagann. Hún hafði fleygt mér í háaloft.
Mér er alvara með það, hún hafði fleygt mér af sér! Hver
geimfari hefði fundið til afbrýði! Á minna en einni mínútu
hafði ég fengið að reyna geimskotið, svifið í loftinu og fengið
harða lendingu! Þess vegna var ég svo aumur og stirður.
En er „Farðu-vestur“ hafði fleygt mér af sér, mætti hún
manni, sem hún gat ekki varpað af sér. Hann var ungur Texas-
búi og hét Wes Harden. Wes var mestur tamningamanna villi-
hesta. Hryssan gat ekki komið honum af sér. Er hún var tvæ-
vetur, var hún tekin til tamningar. Margir höfðu meiðst við að