Norðurljósið - 01.01.1976, Síða 34

34
NORÐURLJÓSIÐ
heyra þessi orð hans eða sýndi honum þau í biblíunni: „Þegar
mér þykir tími til kominn, dæmi ég réttvíslega." (Sálm. 75.2.).
Þá geklc ungi maðurinn á brott og mælti ekki orð. Það er hvorki
á valdi heimspekinga né guðfræðinga að bera sigur úr býtum,
ef þeir deila á Guð. Job deildi á Guð, en hann mátti leggja
höndina á munninn og taka orð sín aftur.
„Fyrst Guð er góður, hvers vegna er þá hið illa til?“ Þannig
geta menn spurt. En verður þessari spurningu svarað? Hér skal
gerð tilraun að skýra þetta, sem vissulega er vandamál mikið.
Skýringin hugsanlega er þessi: Þegar Guð kaus að skapa
lifandi verur, varð hann að velja á milli tveggja kosta. Sá var
annar, að þær hefðu ekki sjálfstæðan vilja, frjálsan vilja. Hinn
kosturinn: að þær hefðu frjálsan, sjálfstæðan vilja.
Það er gömul goðsögn grísk, að myndhöggvari nokkur bjó
til líkneski úr marmara. Það var af yndisfagurri meyju, svo
unaðslegri, að hann felldi ástarhug til þessa líkneskis. En hvaða
svörun veitti marmarinn armlögum hans og ástarkossum? Þá
aumkaðist einn af guðunum yfir hann og gæddi líkneskið lífi.
Þá gátu mjúkir meyjararmar vafið sig um háls honum, heitar
varir kysst hann. Ást svaraði ást. Svo hefði getað komið fyrir,
að marmara mærin hefði ekki alltaf verið á sama máli og
skapari hennar.
Þetta var sú áhætta, sem Guð tók, er hann kaus að skapa viti
bornar verur og að gefa þeim sjálfstæðan vilja. Ef þær kusu að
elska hann, þá veittu þær svörun kærleika hans. Ef þær risu
gegn vilja hans, þá gat það ekki fært þeim frið eða hamingju.
Þá var hægt að gefa þeim tækifæri til iðrunar, til sátta, til
endurnýjaðs samfélags. Þó var ekki víst, að sáttatilboð yrði
þegið. Vilji fylltur hroka gat komið í veg fyrir það.
Allir þekkja þá staðreynd, að menn sjá misjafnlega langt frá
sér. Á sama hátt sjá menn, andlega talað, misjafnlega langt inn í
leyndardóma Guðs, sem geymdir eru í biblíunni. Menn er sjá
langt, hafa látið svo um mælt, að annað mannkyn en það, sem
nú er á jörðinni, hafi lifað á henni á undan þessu. Það hafi
gert uppreisn gegn Guði og verið afmáð. Þá hafi Guð ákveðið
tíma, þegar það yrði dæmt. Virðist þetta kom skýrt fram í atviki
einu, er segir frá í guðspjalli Markúsar 1. kafla. Þar er sagt frá
því, að Jesús gekk inn í samkunduhúsið í Kapernaum og kenndi.
„Og nú vildi svo til, að í samkunduhúsi þeirra var maður nokkur
á valdi óhreins anda; hann æpti og sagði: „Hvað vilt þú oss,
Jesús frá Nasaret? Ert þú kominn til að tortíma oss?“ Á öðrum