Norðurljósið - 01.01.1976, Page 53

NORÐURLJÓSIÐ
53
Þarna var numið staðar, sest að. Þeir fengu leyfi til þess með
vissu skilyrði þó. Þeir urðu að fara vígbúnir með bræðrum
sínum og hjálpa þeim í hernaðinum, er Kanaanland var sigrað.
Þeir gerðu þetta með sóma, en sneru síðan aftur austur fyrir
til tjalda sinna og borga.
Er tímar liðu, herjuðu óvinir á þá, Sýrlendingar, sem veittu
þeim þungar búsifjar, sem hinir voru lausir við, er bjuggu
vestan árinnar Jórdan, í fyrirheitna landinu sjálfu.
2. Ekki leitað leiðbeiningar Drottins.
Er ísraelsmenn höfðu gengið þurrum fótum yfir Jórdan og
múrar Jeríkó höfðu hrunið, er gengið hafði verið í kringum
borgina í sjö daga, þá er engin furða, þótt hræðsla færi að fylla
hjörtu landsmanna. Hafði nokkur bolmagn til að sigra herskara
Israels? Ekki eitt ríki, en væru þau fleiri sameinuð, gat það
ekki verið vonlaust. Borgríkin tóku að sameinast um hernað
gegn Israel.
Ein borg skarst úr leik, Gíbeon. Þar bjuggu Hetítar. Þeir
beittu kænsku, sendu menn á fund Jósúa og ísraelsmanna, er
létust eiga heima í fjarlægu landi, hefðu frétt um máttarverk
Guðs ísraels og vildu gerast bandamenn þeirrar þjóðar. Til
sönnunar sýndu þeir gamalt og hart brauð, er hafði verið nýtt,
er þeir lögðu af stað, og gömul og slitin föt og gamla og rifna
vínbelgi. Þessum táknum var trúað, sáttmáli gerður og þeim
svarin grið.
Skjótt komst þó upp um brögðin, og þá kvað Jósúa upp þann
dóm, að þeir og þeirra niðjar skyldu jafnan vera þrælar upp frá
þessu og vera viðarhöggsmenn og vatnsberar fyrir söfnuð ísraels-
manna.
I sambandi við guðsþjónustur Israels var þörf á miklum viði
til að brenna fórnirnar. Það var líka mikil þörf á vatni, því að
alls konar þvottar voru fyrirskipaðir, og prestarnir urðu oft að
lauga sig. Þjónusta þessi var lögð á Gíbeonbúa.
Allar þessar mikilvægu ákvarðanir voru teknar án þess að
leitað væri til Drottins og hann beðinn að leiðbeina og kunn-
gjöra vilja sinn. En þetta var ekki Drottni þóknanlegt. Þetta var
vik frá vilja hans. Sagði hann síðar við ísraelsmenn á dögum Ese-
kíels spámanns: „Nú hafið þér, Israelsmenn, nógu lengi framið
allar yðar svívirðingar, þar sem þér leidduð inn útlenda menn,
óumskorna bæði á hjarta og holdi, að þeir væru í helgidómi mín-