Norðurljósið - 01.01.1976, Qupperneq 56

56
NORÐURLJÓSJÐ
bryti lögin, af vangá. En vísvitandi lagabrot varðaði dauða.
Fráfallstímar þjóðarinnar settu þetta allt úr skorðum að meira
eða minna leyti. Hana tók að langa meir og meir til að fá kon-
ung, vera „eins og allar aðrar þjóðir“, sögðu þeir. Þetta var á
efri árum Samúels spámanns, eins hins besta og gagnmerkasta
manns, sem ísrael átti nokkru sinni.
Þegar þjóðin sneri sér til hans með þá beiðni, að hann setti
henni konung, féll Samúel það mjög illa. En Drottinn bauð
honum að láta að vilja þeirra. Þá sagði Drottinn við Samúel:
„Lát þú að orðum lýðsins í öllu því, sem þeir biðja þig um, því
að þeir hafa ekki hafnað þér, heldur hafa þeir hafnað mér, svo
að ég skuli ekki lengur vera konungur yfir þeim. Svona hafa
þeir ávallt breytt frá þeim degi, er ég leiddi þá út af Egiftalandi,
allt fram á þennan dag . . . Þó skalt þú vara þá alvarlega við og
segja þeim réttindi konungsins, sem ríkja á yfir þeim.“ (1. Sam.
7.-9.).
ísraelsmenn fengu svo ósk sína uppfyllta. Þeir fengu konung,
Sál Kísson, fríðan mann og fyrirmannlegan. Og er konungdóm-
ur hans var fastur orðinn, hélt Samúel ræðu og kvaddi fólkið.
Síðustu orð hans voru:
„Fjarri sé það mér að syndga á móti Drottni með því að hætta
að biðja fyrir yður; og ég vil kenna yður hinn góða og rétta veg.
Óttist aðeins Jahve og þjónið honum trúlega af öllu hjarta yðar;
því sjáið, hversu mikið hann hefir fyrir yður gjört. En ef þér
breytið illa, þá verður bæði yður og konungi yðar í burtu kippt.“
(1. Sam. 12. 23.-25.).
Með fyrirbæn og varnaðarorðum kvaddi Samúel þjóð sína,
sem hann hafði þjónað og stjórnað sem dómari af mikilli trú-
mennsku, réttlæti og óeigingirni. Ef til vill var það hann, sem
fyrstur byrjaði spámannaskólann, sem átti eftir að gegna svo
mikilvægu hlutverki hjá ísrael og Júda.
6. Konungurinn brást.
Sál reyndist vel sem dugandi herforingi lengi vel. Hann „háði
ófrið við alla óvini sína allt í kring . . . Hvert sem hann sneri
sér, vann hann sigur. Hann sýndi og hreysti og vann sigur á
Amalek og frelsaði ísrael af hendi hans, er rænti hann.“
Amaleldtar voru niðjar Esaú og eyðimerlcurbúar. Landið var
þurrt og hrjóstrugt, svo að þeir gerðu rán að atvinnuvegi. Það
gerðu reyndar fleiri, ef þröngt var í búi. En þeir sýndu ísrael
fjandskap mikinn, er hann var á leiðinni frá Egiftalandi til síns