Norðurljósið - 01.01.1976, Side 73

NORÐURLJÓSIÐ
73
hræðslu-anda fyrir þjónustu Edgars Trout, sem væri forgöngu-
maður þess að beita slíku valdi við öflin illu.
Allt að þessu kvöldi hafði ég varla samþykkt, að illir andar
væru nálægir í Englandi, hvað þá í sjálfum mér! Nú vissi ég
innst í hjarta mínu, að við höfðum komist að sannleikanum.
Sennilega átti þetta upptök sín hjá mömmu minni, sem ól mig,
og áhrifum hennar yfir mér. Mér virtist alveg augljóst, að þessi
óhreini andi hafði eignast bustað í líkama mínum til að láta
þar í ljós alla þá andstyggð, sem hann þráði. Ég hafði án efa
gefið honum næga ástæðu til að fara þangað inn snemma á
ævi minni. Ég hafði alltaf litið svo á, að myrkravöldin væru í
,,himinhæðum“, sem er alveg rétt (Efes. 6.12., þýð.). En hvar
er himinninn? Hann er miklu nær okkur en við höldum, því að
Jesús sjálfur sagði: „Himnaríki er hið innra með yður.“ (Ath.
þýð. Misminni höf. Drottinn sagði: „Guðs ríki er hið innra með
yður.“). Sum af þessum völdum, sem hreinsuð verða burt úr
himnunum, þurftu að verða hreinsuð úr mér!
Fúslega kraup ég niður og veitti því athygli, að klukkan sýndi
miðnætti. Eddi fór að biðja með þýðum, en föstum, rómi. Ég
vildi í samvinnu við hann, að þetta óhreina færi út af mér.
Ég vissi, að ég vildi verða hreinn og laus við þessi óhreinu
áhrif upp frá þessu að eilífu.
Neðan úr maga mér fór eitthvað að lyfta sér upp. Það var
líkt dökku, grænu, slímugu efni. Það fór beint upp í gegnum
brjóst mitt, að því er virtist, og beint út úr höfðinu á mér. Þá var
líkt og einhver kæmi með sekk af hreinu, hvítu hveitimjöli og
hellti því niður í líkama minn. Ég fann, að ég var hreinn og að
ég hefði fengið lausn. Vinir mínir voru ekki alveg eins vissir,
þótt skrýtið væri. Ég vissi þetta, og tíminn hefir sannað það.
Hve dásamlegt að vera laus við daglegar hugarkvalir, að geta
mætt körlum og konurn sem jafningjum sínum og hafa ekki
minnimáttar kennd gagnvart konum. Lílca að vera laus við
þann ótta, að þær vissu, hvað fór fram í huga mínum í sam-
bandi við þær. Konan mín tók þátt í gleði minni yfir lausn minni,
því að hún vissi um löngun mína að vera henni trúr og hafði
verið vitni að hryggð minni á liðnum tíma.
Nú fór ég að skilja, að Jesús vildi í raun og veru, að ég nyti
hins algera frelsis, sem hann hafði keypt mér til handa með
dauða sínum á krossinum á Golgata. Þetta frelsi að hafa sigur
yfir hinu illa í daglegu líferni. Heilagleiki varð nú í raun og
veru mögulegur. Löngunin, að vera fullkominn í hverri hugsun