Norðurljósið - 01.01.1976, Síða 76

76
NORÐURLJÓSIÐ
stafað af því, hve margt ungt fólk á í hlut, hve ávani þessi
kostar mikið fé, hve líkaminn venst eitri fljótt og hættan, sem
vofir yfir, að tekinn sé of stór skammtur. Vínnautn er hins
vegar viðtekinn siður. Hún er þáttur í lífsvenjum fólks í Banda-
ríkjunum, sem milljónum saman neytir víns í hófi. Hugsun og
líkami hrörnar síðar af vínnautn en neyzlu eiturlyfja. Ofnautn
áfengis hefir ekki áhrif hin sömu á tilfinningar fólks og eitur-
lyfjanautnin.
Hverjir eru áfengissjúklingar?
I augum margra eru það útigöngumennirnir, útilegumenn
götunnar . . . En slíkur maður er ekki sönn mynd af áfengis-
sjúklingi. Við verðum að beina athyglinni að ,,földum“ áfengis-
sjúklingum. Þeir koma fram sem almennir þjóðfélagsþegnar.
I borg nokkurri er félagsskapur, sem tekur til meðferðar á-
fengissjúklinga. 30000 manns sóttu um „lækningu“. Af þeim
voru 600 læknar, 300 prestar og klerkar, 170 tannlæknar, 650
lögfræðingar, 18 dómarar og fleiri en 1000 verzlunarmenn og
forstjórar fyrirtækja . . .
Hvernig á að leiðbeina vínsjúkum?
1. Gerðu þér ljósan muninn á vínanda og vínsjúkum manni.
. . . Við verðum að fordæma notkun áfengis og fyrirlíta það,
sem það gerir manninum, en elska þann mann, sem er orðinn
vínsjúkur . . .
4. Vertu vakandi og næmur, þegar þú fæst við vínsjúkling.
Hlustaðu fremur en að tala. Það getur hjálpað til að brúa bilið.
. . . Leiðbeinandinn ætti að horfa í augu þess, er ræðir við hann.
Með því sýnir hann, að hann er að hlusta . . .
5. Láttu vínsjúklinginn leysa frá skjóðunni. Vel má vera, að
hann vilji aðeins fá samúð. En endurhæfingin byrjar með því
að leysa innibyrgðar tilfinningar. Úthelling tilfinninga sálarinn-
ar hefir lækningu fólgna í sér. Hún er nauðsynleg, til þess að
maðurinn nái sér. Varastu að draga of skjótar ályktanir af því,
sem hann segir. Hann þarf að finna, að honum sé frjálst að
láta í ljós tilfinningar reiði, fjandskapar og haturs. Ein ástæða
fyrir drykkjuskapnum hefir verið sú, að dylja sínar tilfinningar.
Það gerir honum ekkert gott að seegja honum, að þær séu
rangar ...
6. Finndu, hve mikil alvara honum er að fá hjálp. Það er
fyrsta sporið. Gott er að vega og meta, hvað er á bak við löngun
hans að fá hjálp. Hvort aðrir eru að þrýsta honum til þess.