Norðurljósið - 01.01.1976, Qupperneq 83

NORÐURLJÓSIÐ
83
, Jæja,‘“ sagði hann, „hvað viðvíkur brottköllun litla barnsins
ykkar — já, þetta litla barn mun lifna aftur. En það er meira
í þessu er þetta. Það eru raðir af upprisum í þessu lífi í vissum
skilningi. Þið hjónin munuð fá margar upprisur öðru hvoru.“
Þá sagði predikarinn: „Oral, er ég sagði þetta, sat hún enn
og drúpti höfði. Er ég sat þarna og horfði á hana, þá blátt áfram
brosti ég. Ég fann gleðina í því, sem ég var að segja, og ég brosti.
Ég brosti, unz hún leit á mig, eins og hún vildi segja:,, Hvað
er til að brosa að?“ Þá sagði ég: „Góða mín, rósirnar blómstra
aftur,“ og fór leiðar minnar.
Þó nokkrum dögum síðar fór pastorinn aftur sömu leið. Hann
kom aftur að húsinu, þar sem Richard Smith átti heima. Hann
var ekki lengur rúmfastur. Hann var úti í garði við einhverja
létta vinnu. Hjúkrunarkonan kom út og sagði: „Ó, pastor, ég
er orðin ný manneskja. Ég þarf ekki að stunda þennan sjúkling
lengur, og ég hefi fengið tvo nýja. Ég er umbreytt manneskja.
Rósirnar eru að blómstra aftur.“
Sama daginn hitti pastorinn kaupsýslumanninn, vin sinn, sem
sagði: „Pastor, mig langar til að segja þér, að hlutirnir hafa
snúist við hjá mér. Síðastliðnar tvær vikur hafa verið furðu-
legar. Pantanir hafa komið hvaðanæva að. Ég hefi ráðið til mín
allt mitt fólk aftur og nýtt fólk líka. Kaupsýslufyrirtæki okkar
er hið eina, sem blómgast svo mjög í borginni, og ég vona, að
margir aðrir komi á eftir okkur. Rósirnar eru að blómstra aftur.“
Pastorinn ákvað, að hann skyldi koma við hjá ungu hjónun-
um og vita, hvernig þeim liði. Þegar hann kom inn, voru þau
þar til að mæta honum. Þau sögðu: „Hvernig heldur þú, að
fólkinu muni verða við, þegar við komum til kirkjunnar næsta
sunnudag?“
Hann sagði: „Því mun finnast rnikið til um það, því að það
hefir verið svo áhyggjufullt út af ykkur.“
Móðirin unga sagði: „Bústu við okkur, því að rósirnar eru að
blómstra aftur.“‘
Er pastorinn gamli lauk við að segja mér þessa sögu,
mælti hann: „Oral, þegar þú kemur aftur til Tulsa, þá ertu
búinn að sá svo miklu sæði hjá mér og mörgu öðru fólki, að
þú mátt ekki gleyma, að rósirnar munu blómstra aftur!“
Ég er kominn aftur til Tulsa, og ég hefi ekki gleymt þessu . . .
Það er Guð, sem gefur rósinni blóm. Það þarf Guð til að
breyta eyðimörk ævi þinnar.
Hvað cr Guð að reyna að segja þér og mér á þessum tíma til-