Norðurljósið - 01.01.1976, Qupperneq 96

96
NORÐURLJÓSIÐ
(2 Þess. 1.8.). Ó, gættu þín, að þú komir ekki til þess dóms!
dóms!
Minnstu þess, að þetta er aðeins næsta atriðið á dagskránni.
Núverandi atriði er það, að um allan heiminn er fagnaðarerindið
boðað. Það er gjört í þeim tilgangi, að fólk verði kallað út úr
þessum heimi til að erfa komandi dýrð með Kristi. Við megum
ekki hugsa svo mikið um framtíðina, að við missum sjónar á
því, hve nauðsyn er brýn að taka á móti Kristi einmitt nú.
Fagnaðarerindið kemur til þín, ,,því að svo elskaði Guð heim-
inn, að hann gaf son sinn eingetinn, til þess að hver, sem á hann
trúir, glatist ekki, heldur hafi eilíft líf.“ (Jóh. 3.16.). Orðið
„hver“ merkir þig. Þetta er alveg dásamlegur boðskapur. Vilt þú
veita honum viðtöku með því að trúa á son Guðs? Ef þú gerir
það, þá færðu næst að reyna, hve ólýsanleg er gleðin yfir því,
að þú átt eilíft líf. Það hefir nú þegar fólgna í sér eiginleika hins
eilífa heims.
Þá hverfur allur ótti fyrir framtíðinni úr hjarta þínu. Friður
frá Guði og við Guð kemur í staðinn. (Þýtt úr Emergency Post).
HANDA EINMANA BÖRNUM GUÐS.
Predikari, sem nú er látinn, hét Henry C. Morrison. Hann var
að koma heim úr einni af mörgum ferðum sínum. Hann var sam-
skipa forseta Bandaríkjanna, ,,Teddy“ Roosevelt, sem verið
hafði á veiðiför í Afríku.
Þúsundir manna þyrptust á hafnarbakkann til að fagna hinum
fræga veiðimanni. Engin sál kom til að bjóða dr. Morrison vel-
kominn. Hann sagði svo frá því, að djöfullinn kveikti þá hugsun
í huga hans: „Hæ, hæ, sérðu, hvernig þeir heilsa mönnum
heimsins, en þér — einum af predikurum Guðs — heilsar engin
sál.“
Guðsmaðurinn viðurkenndi, að einmanaleiki hans hefði getað
vakið hjá honum beiskju. En það virtist sem Guð hvíslaði í
hjarta hans: „Já, Henry, en þú skilur, þú ert ekki kominn „heim“
ennþá.“ (Emergency Post).
Einmana Guðs barn, ef mennirnir gleyma þér, minnstu þess
þá, að þú ert ekki komin eða kominn heim ennþá.
ORÐIN, SEM HANN GLEYMDI EKKI.
Hljóðlát þögnin ríkir í skóginum. Aðeins hófahljóð hestsins
rýfur hana. Ferðamaður aleinn er á ferð, og nóttin er komin.
Skyndilega rofnar þögnin. Maður stekkur fram úr fylgsni og