Norðurljósið - 01.01.1976, Page 99

NORÐURLJÓSIÐ
99
Týndur sonur kemur heím
Eftir EIlis Gowan.
Er ég var í skóla, þegar ég var unglingur, var ég talinn bestur
allra unglinga sem íþróttamaður. .. .
Þótt ég væri alinn upp á sannkristnu heimili, sem alveg var
ómetanlegt, gerði ég mér ekki ljóst, hve ég var lánsamur. I stað
þess reis ég gegn því, sem ég taldi ónauðsynlegar hömlur. Hví
mátti ég ekki gera hið sama og aðrir?
Er ég renni nú augum til hins liðna, er ég mjög þakklátur
fyrir, að ég hlaut kristilegt uppeldi.
Á unglingsárum veitti ég Kristi viðtöku sem frelsara mínum.
Fáum árum síðar hlotnaðist mér fylling heilags Anda, sem veitti
mér mikla gleði og fullvissu.
Prófraunin kemur.
Nú kom að því, að ég yrði kallaður í herþjónustu. Ég var
fullviss um, að Guð hefði kallað mig, að ég þjónaði einungis
honum sem kristniboði.
Kristilegur leiðtogi veitti mér fullvissu um, að skylda mín væri
sú, að ég þjónaði konungi mínum og fósturjörð á slíkum hættu-
tímum.
Ég fór í foringjaskóla og fékk stöðu. Alltaf var ég að sannfæra
sjálfan mig um það, að ég hefði ekki óhlýðnast heilögum Anda.
Kringumstæðurnar voru erfiðar. Ég hefði átt að færa mér í
nyt, að náð Guðs er yfirfljótanleg, eins í svo erfiðum kring-
umstæðum. Ég gerði þetta ekki. Daglegur lestur biblíunnar og
bænin dvínuðu smátt og smátt. Ég hætti að vitna opinberlega
um Krist. Það, að ég sat í „hópi háðgjarnra“, varð sálu minni
banvæn athöfn.
Við vorum komnir í skotgrafirnar í Frakklandi áður en langt
leið. Hættur og skelfingar þess lífs, sem við áttum þar, hrakti
mig enn lengra frá Guði.
Eg kom heim úr stríðinu alvarlega særður,
en ég gaf engan gaum að gæsku Guðs, er þyrmt hafði lífi mínu.
Ég var lengi að ná mér. Lífið á sannkristnu heimili bótti mcr
breytandi. Svo fljótt sem ég gat fór ég til Kenya. Þar hafði mér
boðist atvinna. Þetta voru dagar óstýrilætis. Ég vann að hinu
og öðru. Scinast varð ég gullnemi og hugsaði aldrei um Guð,