Norðurljósið - 01.01.1976, Qupperneq 123

NORÐURLJÓSIÐ
123
hreinsun synda sinna hjá Drottni Jesú Kristi og kraft til að
hætta við synd, en lifa nýju líferni. Enginn getur unnið fyrir
hjálpræði sínu, því að það er gjöf Guðs. En vinna ber að því
með ugg og ótta Fil. 2. 12., flýja æskunnar girndir og óttast synd.
2 Tím. 2. 22., 1 Mós. 39. 8., 9.
Hneykslast — falla, hrasa á trúarbrautinni, gefast upp.
Holdlegur maður. 1 Kor. 3. 2., 3. Maður, sem lætur holdið,
synduga eðlið stjórna hugsunum, orðum og gerðum. Gal. 5.
19.-21.
Hold, holdið. Hefir ýmsar merkingar í ritningunni.
Líkami. Róm. 1. 3., 4. 1., 9. 4.
Kjöt. 1 Kor. 15. 39.
Eðli, eðlisfar óendurfædds manns. Róm. 6. 9., 7. 5.
„Holdið11 hjá endurfæddum manni er bústaður syndarinnar.
Guð fyrirdæmdi syndina í holdi mannanna, er hann sendi sinn
eigin son, — sem aldrei drýgði synd (1 Pét. 2. 22.) — í líkingu
syndugs holds (2 Kor. 5. 21.) til að bera burt synd heimsins.
Jóh. 1. 29.
Ef holdið fær að stjórna gerðum endurfædds manns, getur
það Ieitt hann til líkainlegs dauða. Róm. 8. 13., 1. Kor. 5. 5.,
1 Jóh. 5. 16., 17. „Ég vil ganga eftir anda, en ekki holdi,“ er
kjörorð andlegs manns. Róm. 8. 4., 5. Gal. 5. 16.
Jóh. 6. 51. —58. Orð Drottins Jesú skiljast best með hliðsjón
af ákvæðum lögmálsins um syndafórn. Sú fórn er táknmynd af
dauða Krists fyrir synduga menn. Maður, sem hafði syndgað,
lagði hönd sína á höfuð fórnardýrsins og slátraði því. Þetta var
friðþæging fyrir hann, því að blóðið friðþægir með lífinu.“
3. Mós. 17. 11. Þetta var syndafórn. Kjötið átti svo presturinn
að eta, sem bar hana fram. (3. Mós. 6. 26.) Að drekka blóð
Krists er að drekka líf hans, taka á móti honum í hjarta sitt.
(Sbr. Opinb. 3. 20.). Að eta hold hans er að sækja til hans styrk
á stundum freistinga, sorga, erfiðleika, afla sér kraftar fyrirfram
í samfélagi við hann við lestur orða biblíunnar og bæn.
Hór, hórdómur. Hjúskaparbrot fólks í hjónabandi. í andlegri
merkingu: Hjáguðadýrkun ísraels. Hjá kristnum mönnum: að
leiðast í burtu frá einlægninni og hreinleikanum við Krist. 2 Kor.
11. 1.-4.
Hrósunin. Menn geta ekki hrósað sér af neinu gagnvart Guði.
Róm. 3. 27., 1 Kor. 126. —31. Hrósunarefnið er að þekkja Guð.
Jer. 9. 23., 24. og kross Krists, Gal. 6. 14.
Höfuð. 1 Kor. 1. 13. og víðar: Herra, yfirboðari.