Norðurljósið - 01.01.1976, Page 142

142
NORÐURLJ ÓSIÐ
guðspeki hjálpað, ekki fremur en hjáguðir Israelsmanna til
forna, sem þeir tóku fram yfir hinn eina sanna, lifandi Guð,
sem þeir áttu að þjóna og fylgja.
Kæri ...
Tilefni þessara lína eru fáein orð í ræðu þeirri, sem flutt var
á æskulýðsdaginn í hljóðvarpi. Ræðumaður komst þar þannig
að orði, áður en hann las kristniboðsskipun frelsarans: „Hún
er þannig, orðrétt þýtt: „Farið því og kristnið allar þjóðir . .
Árið 1913 gaf sr. Sigurbjörn Á. Gíslason út rit er hann nefndi
„Nýtt og gamalt“. Var þar deilt á ýmsar breytingar, sem gerðar
höfðu verið á textum í ntm. Segir hann þar:
„MATT: 28.19. hljóðar svo á frummálinu, orðrétt þýtt:
„Farandi gjörið allar þjóðirnar að lærisveinum, skírandi þá til
nafnsins föðursins og sonarins og hins heilaga anda .. .“
Hann segir svo: Orðið kristnið er harla athugavert á þessum
stað . . . En gætinn lesandi rekur sig fljótt á, að í Postulasögunni
11.26. stendur, ,,að lærisveinarnir hafi fyrst verið kallaðir kristn-
ir í Antíokkíu, löngu eftir himnaför Jesú. Virðist þá lesanda, sem
ekkert skilur í grísku, þessi orð koma í bága hvor við önnur.“
„Farið því og gerið allar þjóðirnar að lærisveinum11 er þá
líklega hið orðréttasta, sem unnt er að nota til að snúa þessu
á íslensku. Með kærri kveðju.
Kæra systir mín í Kristi Jesú.
Náð Guðs, miskunn og friður sé með þér alla tíma.
. . . Síst átti ég von á því, að þig langaði í eitthvert andlegt orð
frá mér, þar sem þú ert nú í Reykjavík, og ég býst við þú sækir
samkomur . . . og þar er nú allt svo miklu stærra í sniðunum
heldur en hér hjá mér. En við getum bæði huggað okkur við það,
að Guð er ekki aðeins Guð hinna stóru, heldur líka smælingj-
anna. Hann man eftir staka spörfuglinum, sem bætt var við.
ef fjórir spörvar voru keyptir.
Við erum bæði stöku fuglarnir hans, sem hann man eftir.
Stundum finnst okkur reyndar, að hann muni varla eftir okkur,
þegar við biðjum og finnst, að við náum ekki til hans, eða þegar
langt er á milli þess, að bænheyrslur koma. „En ekki er einn
þeirra gleymdur fyrir Guði.“ Vera má, að litla fuglinum hafi
fundist þá, er hann var kominn í búrið, að hann væri gleymdur
fyrir Guði. Hann var það samt ekki.
Við erum heldur ekki gleymd. Miklu síður gleymir Guð okkur