Norðurljósið - 01.01.1976, Qupperneq 153

NORÐURLJÓSIÐ
153
Barnfö- og unglingaþættir
1. Fótbrotni pi'lturinn.
„Heyrðu, Rodney, hefir þú frétt, að Danni er kominn í sjúkra-
húsið, fótbrotinn. Ég er á leiðinni þangað til að heimsækja
hann.“
„Fótbrotinn? Hvað kom fyrir?“
„Hann var á hjólinu sínu á leið í skólann. Þá hljóp smákrakki
út af gangstéttinni í veg fyrir hann. Hann snarbeygði til að
rekast ekki á krakkann, en þá rakst hann á símastaur. (Áður
en farið var að grafa símann niður undir gangstéttirnar, var
hann hafður á staurum. Hann er það víða enn. — Þýðandinn).
„Jæja, hann finnur ekki neitt í þessu til að gleðjast yfir, það
er ég viss um.“
„Hvað áttu við með þessu?“
„Ég skil ekki þann strák. Hann finnur alltaf eitthvað til að
gleðjast yfir. Einu sinni vorum við að leika okkur að rafmagns-
bílnum hans. Ég gaf honum of mikinn kraft, svo að hann hentist
út af sporbrautinni, rakst á og molbrotnaði. Ég hélt hann yrði
fokvondur, en hann sagði, að sig hefði alltaf langað til að vita,
hvernig hann starfaði. Nú væri komið tækifæri til að rannsaka
það. Hann fyrirgaf mér þetta að brjóta hann.“
„Ja-a-æja, ég hafði ekki hugsað út í þetta áður, en þetta er
rétt hjá þér. í vikunni, sem leið — þú manst, hvað það rigndi
mikið. Við Danni ætluðum út í skóg um daginn til að gera stíflu
í víkinni og ef til vill að fiska dálítið. Þá rigndi eins og hellt væri
úr fötu. Ég var nærri því reiður við Guð að spilla svona ánægju
okkar af ferðinni. En Danni sagði, að við gætum slcemmt okkur
miklu betur í rigningunni. Við gætum gert svo miklu fleiri til-
raunir, þegar svona mikið vatn væri í víkinni. Honum skjátlaðist
ekki. Við skemmtum okkur ágætlega.“
„Það verður varla margt, sem hann skemmtir sér við, fótbrot-
inn og reiðhjólið ónýtt.“
„Jæja, hann verður talsvert niðurdreginn. Ég skal gera það,
sem ég get, til að hressa hann.“
Þegar Tommi fór út úr lyftunni á sjöundu hæð í sjúkrahúsinu,
vissi hann fljótt, í hvaða stofu Danni væri. Hann heyrði út úr
stofunni glens og gamanyrði. Þarna sat Danni í hjólastól, og
læknirinn og hjúkrunarkonan voru að hlæja að einhverju
fyndnu, sem Danni hafði sagt.