Norðurljósið - 01.01.1976, Qupperneq 163

NORÐURLJÓSIÐ
163
samþykkti það. Hann kom inn í stofuna til að hafa umsjón með
leitinni.
Þegar röðin lcorn að Oddeyju, reif hún hlæjandi budduna opna
og sagði: ,;Hvað, ég óska, að þið getið fundið 5 dala seðil í
buddunni minni!“ Pam(illa) hló líka, þegar buddan hennar var
opnuð. En hláturinn kafnaði, þegar frú Eðvarðs tók 5 dala seðil
upp úr buddunni og breiddi úr honum. Öruggt var það, að
límdur var hann í miðjunni, og límbandið náði alveg niður að
nefinu á Lincoln! Pam var besta vinstúlka Súsönnu. ,,Ó, Pam,
hvernig gast þú gert þetta?“ vældi í Oddeyju.
Pam gat varla talað fyrir snökti. „Þetta hefir einhver gert að
gamni sínu, sjáið þið. Ég tók hann ekki. Frú Eðvarðs, þú veist,
að ég mundi ekki taka þessa peninga.”
Allir urðu þrumulostnir. Pam hafði alltaf virst vera svo góð,
sannkristin stúlka. Hún fór í sunnudagaskóla og kirkju. Hún
bað hin börnin að koma líka. Hún stundaði nám sitt vel í
skólanum og fékk góðar einkunnir. . . . Það var erfitt að trúa
þessu, en það hlaut að vera satt: Pam var þjófur.
Það voru aðeins tvær manneskjur í skólanum þennan dag,
sem vissu sannleikann: Pam og stúlkan, sem stolið hafði pen-
ingunum. Sú stúlka ætlaði sér alls ekki að segja frá!
Herra Walker var góður, en ákveðinn. Pam fengi að vera
kyrr í skólanum til reynslu námstímann út. En í félagslífi skólans
mátti hún ekki taka þátt.
Pam hélt, að hjarta hennar mundi bresta. Jafnvel bestu vin-
stúlkur hennar, Oddey og Súsanna, forðuðust hana. Pabbi henn-
ar og mamma trúðu henni. En það voru foreldrar hennar,
svo að það breytti ekki neinu. Dag eftir dag bað hún: „Ó,
Drottinn, viltu vera svo góður, svo góður að láta fólkið komast
að því, að ég er ekki þjófur.“
„Mamma,“ sagði Pam, „stundum langar mig til að gera þessu
fólki eitthvað illt. Það er ekki sanngjarnt hjá því að gera mér
þetta.“
„Pam, þetta getur þú ekki gert,“ svaraði móðir hennar blíð-
lega.
„Ég vildi, að ég gæti skriðið inn í einhverja djúpa, dimma
holu og dáið.“
Mamma hennar vafði hana örmum og sagði: „Elskan, í Orðs-
kviðunum 3. 5. og 6. grein er svarið handa þér: „Treystu
Drottni af öllu hjarta, en reiddu þig ekki á eigið hyggjuvit.
Mundu til hans á öllum þínum vegum, þá mun hann gjöra stigu