Norðurljósið - 01.01.1976, Page 167

NORÐURLJÓSIÐ
167
ferðinni og varð fyrir slysi (Þýð.). Ef þú hlustar á Guð og hlýðir
honum, verður það þér til hamingju fyrr eða síðar-
Allar þessar sögur eru þýddar úr amerísku vikublaði, „The
Sword of the Lord“. — Ritstjórinn.
ÞRIGGJA MÍNÚTNA RÆÐAN.
Þrjár mínútur tók það að flytja þessa ræðu, sem ég ætla að
segja hér frá. Texti þessarar ræðu var aðeins þrjú orð. Áheyr-
endur voru aðeins 10. Árangur hennar leiðir eilífðin ein í ljós.
Við opið á stórri kolanámu stóð lítill hópur kolanema.
Greiðsludagur var, og þeir biðu eftir launapokunum sínum. Há-
vaxinn, djarflegur, sterkbyggður maður bættist við í hópinn.
„Ert það þú, Fred?“ mælti maður í hópnum, „við vorum ein-
mitt að tala um þig. Það er sagt, að þú hafir snúið þér í síðustu
viku.“
„Ert þú kannski orðinn að engli?“ spurði annar. „Þá færðu
bráðum hvíta vængi. Ekki máttu þá fara niður í kolanámu og
gera þá svarta.“
„Við skulum ekki vera að gera gys að Fred,“ sagði hinn
þriðji. „Hann hugsar sér að verða prestur. Það verður hann,
geti hann predikað yfir okkur hér í dag.“
„Það er best hann byrji strax,“ sagði hinn elsti í flokknum.
„Komdu, Fred, hér hefir þú söfnuðinn fyrir framan þig! Getur
þú ekki notað þetta kolastykki sem predikunarstól og predikað
yfir okkur?“
„Þetta er ágætt“, sagði allur hópurinn. „Það eru enn fimm
mínútur, þangað til að við fáum launapokana.“
„Komdu þér upp á „predikunarstólinn“, Fred, og haltu yfir
okkur þriggja mínútna predikun!“ sagði einn. „Ég skal vera
kirkj usöngvarinn! “
Maður sá, sem kolanemarnir kölluðu Fred, hafði ekki mælt
irð. Með góðlátlegu brosi hafði hann hlustað á félaga sína,
meðan þeir gerðu gys að honum. Rólegur alveg steig hann upp
á kolastykki, meðan félagar hans skellihlógu.
Frá kolaofni kom ljósið, sem lýsti á andlit kolanemans há-
vaxna. Friðsæld og hamingja hvíldu í augnaráði hans. Litla
stund stóð hann og laut höfði, meðan hann bað í hljóði um
hjálp. Síðan mælti hann: „Jæja, félagar, ég . ..“
„Nei, þú átt að flytja predikun,“ kölluðu þeir allir. „Þú sem
prestur verður að byrja með teksta.“
Aftur varð andartaks þögn, og aftur bað Fred í hljóði. Þá