Norðurljósið - 01.01.1976, Page 188

188
NORÐURLJÓSIÐ
Sé þróun algilt lögmál, hví eru ekki allir apar orðnir að mönn-
um?“
Þegar Darwin birti þróunarkenningu sína, kom fram yfir-
lýsing frá 117 leiðandi vísindamönnum samtíðar hans, sem
einum rómi töldu þessa kenningu ranga. Darwin sjálfur sagði:
„Mér til mikillar undrunar tóku menn þessi heilabrot mín afar-
geyst og gerðu sér trúarkerfi úr þeim.“
Þróunarkenningin var aldrei annað en getgáta hjá Darwin,
og sjálfur hélt hann henni ekki fram sem vísindalega sannaðvi
staðreynd. Darwin sagði, er hann var spurður um hinar frægu
kenningar sínar á efri árum hans: „Ég var þá ungur maður með
óþroskaðar hugmyndir. Ég kastaði fram spurningum og uppá-
stungum, en var alla tíð í óvissu.“ Uppáhaldsrit Darwins á
seinustu árum hans var Hebreabréfið, sem hann kallaði „kon-
unglegu bókina“, en í Hebreabréfinu 11. 3. standa einmitt þessi
orð: „Fyrir trú skiljum vér heimana gjörða vera með Guðs orði
á þann hátt, að hið sýnilega hefir ekki orðið til af því, er séð
varð.‘ 1
„Himnarnir segja frá Guðs dýrð, og festingin kunngerir verkin
hans handa.“ (Sálm. 19.2.). Fyrir Guði eru allir hlutir mögulegir.
Hið minnsta fræ er vitni um Drottins vald og tign.
„IViínir vinir fara fjöld64
Þessi ljóðlína Bólu-Hjálmars hefir komið mér í hug nokkuð
oft á síðustu dögum.
Siguringi Hjörleifsson, kennari, skólabróðir úr kennaraskó!-
anum, kenndi mér þar, sem ég taldi mér ófært að nema: Hjól-
reiðar. Þær komu oft að gagni síðar meir. Lítið eða alls ekki
vissi ég þá, hve margt bjó í manninum þeim. Skáldskapur meðal
annars, tjáður í ljóðum, og lögum, málverkum og hljómum.
Smíðagáfa sömuleiðis.
Siguringi kvæntist seint og þá góðri stúlku, sem ég veit, að
muni hafa hlynnt að honum á allan þann hátt, sem kostur var.
Færi ég eftirlifandi ekkju hans, Lilju Kristjánsdóttur frá Braut-
arhóli í Svarfaðardal samúðarkveðju og þakkir fyrir allt það,
sem hún gerði fyrir þennan gamla skólafélaga minn.
Helgi Ölafsson, kennari, Langholtsvegi 149, Reykjavík, var
einnig með mér og brautskráðist ásamt okkur Siguringa úr
kennaraskólanum vorið 1923. Hann var lengi kennari á Akur-
eyri, en lét af kennslu oog fluttist suður. Þar kom ég þó nokkr-