Áramót - 01.03.1908, Síða 46

50
verjast vantrú og villu nútímans. Eannar er
ekkert nýtt á ferðum í vantrúaráttinni. Yantrú
og hálftrú vorrar aldar liefir ekkert nýtt vopn í
höndum, og með meiri fimleik hefir þeim vopn-
um verið beitt áður. Svo í raun og veru þarf
kirkjan engra nýrra lilífa við. Hvert það félag
kristinna manna, sem ber Ágsborgarjátninguna
sem brynju, verður aldrei lagt í hjartastað með
spjótum villukenninga né vantrúar.
Kirkja feðra vorra á Islandi hefir Ágsborg-
arjátninguna sem skjaldarmerki. Hið evangel-
isk-lúterska kirkjufélag Islendinga í Yesturheimi
gengur undir henni sem herfána sfnum. Sjötíu
og fimm milíónir lúterskra trúbræðra vorra bera
þetta sama merki fyrir sér. Meginatriði þeirr-
ar játningar hljóta að standa til eilífðar, því
þau eru „vottorð“ um þann eilífa sannleika, sem
hlið heljar fá aldrei bugað.
En stendur vor fslenzka lúterska kirkja við
játningu sína? eða svíkst hún undan merkjum?
Ánnaðhvort er að hafna trúarjátningunni og fá
sér nýja játningu eða vera játningarlaus — og
þá líka sannfæringarlaus — ellegar þá að standa
við játningu sína eins og maður í kenningu og
lífi. Andstyggilegast af öllu er það: að sigla
undir fölsku flaggi.