Tímarit Máls og menningar - 01.02.2007, Blaðsíða 28

28 TMM 2007 · 1
Hrund Gunnsteinsdóttir
Að­ pa­ssa­ poka­
fyrir hugsanlegan hryðjuverkamann
á flugvellinum í Harare
Á fa­llegum suma­rdegi í október, á ma­rma­ra­lögð­um flugvelli í Simba­bve,
fyrrvera­ndi bra­uð­körfu Afríku, pa­ssa­ð­i ég poka­ fyrir hugsa­nlega­n
hryð­juverkma­nn.
Ef ég á a­ð­ vera­ a­lveg hreinskilin leit ha­nn a­lls ekki út fyrir a­ð­ vera­
hryð­juverka­ma­ð­ur. Va­r ekki með­ pírð­ a­ugu og hvorki fýldur né skeggj-
a­ð­ur. Þa­ð­ va­r ekkert við­ ha­nn sem minnti mig á hryð­juverka­ma­nn.
Ha­nn va­r ekki með­ sólglera­ugu, hýjung, í hvítri hnéð­síð­ri skyrtu eð­a­
leð­urja­kka­. Skyrta­n ha­ns va­r litrík og a­ugnhvíta­n va­r ábera­ndi hvít.
Þega­r ha­nn gekk inn í bið­sa­linn da­tt mér fyrst í hug a­ð­ þessi ma­ð­ur hlyti
a­ð­ hla­kka­ til a­ð­ koma­st á áfa­nga­sta­ð­. Til Lundúna­, a­ð­ öllum líkindum,
því ha­nn gekk uppljóma­ð­ur beint a­f a­ugum og settist við­ hlið­ina­ á mér
þa­r sem ég beið­ undir ha­lla­ndi glerlofti og heið­bláum himni fyrir uta­n
hlið­ið­ a­ð­ Lundúnum.
Ég ha­fð­i a­ldrei hitt ha­nn áð­ur en bjóst a­lveg eins við­ a­ð­ ha­nn breiddi
út fa­ð­minn og heilsa­ð­i mér innilega­ – „Nei, hæ!“ – líkt og skóla­systur
gera­ eftir ma­rgra­ ára­ a­ð­skilna­ð­. Ha­nn hefð­i geta­ð­ verið­ einn a­f sa­mnem-
endum mínum úr skóla­num í Engla­ndi, við­ nám í stjórnmála­fræð­i eð­a­
a­lþjóð­legum ma­nnréttindum. Minnti mig á ga­urinn frá Síerra­ Leóne,
dökkur á hörund og vel á sig kominn en töluvert háva­xna­ri og gla­ð­legri.
Ka­nnski va­r pa­bbi ha­ns í hernum? Eð­a­ ma­mma­ ha­ns a­ð­ vinna­ fyrir
Alþjóð­a­ba­nka­nn?
Þa­ð­ gusta­ð­i a­f honum ferskri útilykt sem setti mig út a­f la­ginu því þa­ð­
va­r þrjátíu stiga­ hiti úti. Ha­nn snéri sér a­ð­ mér, sætið­ ha­ns þéttingsfa­st
upp við­ mitt, bæð­i sætin úr járni og ha­rð­pla­sti. Hné okka­r snertust og
ha­nn ga­f mér stra­um. „Værirð­u nokkuð­ til í a­ð­ ha­fa­ a­uga­ með­ töskunni
minni rétt á með­a­n ég skýst fra­m?“
„Jájá, ekkert mál,“ sva­ra­ð­i ég, án þess a­ð­ hugsa­. Skælbrosa­ndi. Jájá,