Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1942, Blaðsíða 40
38
sig kollótt, vill sigla sinn sjó. Til að hindra útbreiðslu farsótta í
héraði þessu þarf sóttvarnarhús, svo að hægt sé að taka sjúkling-
ana af heimilunum og einangra þá þar. Slíkt sóttvarnarhús mundi
borga sig fjárhagslega á einu ári óbeint, þó að það yrði lítið notað
sum árin. Svo marga veikindadaga ínætti fljótlega spara, að kostn-
aður yrði fljótt unninn upp.
Grimsnes. Ivom upp á barnahælinu Sólheimum í Grímsnesi í febrúar.
Veiktust 8 börn. Veikin væg og breiddist ekki út. í maí 1 tilfelli á
Laugarvatni, drengur úr Reykjavík.
Keflavíkur. 1 skarlatssóttartilfelli kom upp í Keflavík, sennilega
smitun frá Reykjavík. Sendi ég sjúklinginn á farsóttahúsið í Reykja-
vík og sótthreinsaði. Fleiri veiktust ekki.
16. Kikhósti (tussis convulsiva).
Töflur II, III og IV, 16.
S júklingafjöldi 1933—1942:
1933 1934 1935
Sjúkl......... „ „ 8267
Dánir ........ „ „ 123
1936 1937 1938
88
1939
J J
1940
1941 1942
290 4413
„ 48
Kikhóstafaraldur sá, er hófst á Akureyri seint á fyrirfaranda ári
og hafði borizt frá Svalbarða (e t. v. ættaður frá Rússlandi), hélt
sig aðallega á Akureyri og nágrannahéruðum, svo og í Reykjavík, til
vors. Með vorinu barst veikin mjög jafnsnennna út um allt land, var
i hámarki sumarmánuðina maí—-júli, en tók þá að réna og var að
mestu leyti um garð gengin um áramót. Rólusetning var mjög við-
höfð, bæði með erlendu og innlendu bóluefni, og eru vitnisburðir
sem fyrr ósamhljóða um, að hverju haldi hafi koinið, enda erfitt um
að dæma. Verður naumast \ai'izt nokkurri grunsemd um, að mis-
munandi dómar lækna um gihli bólsetningarinnar séu fyrst og fremst
vitnisburðir um ólíkt skapferli læknanna, að því er teknr til mis-
munandi bjartsýni á árangur erfiðis síns. Auðsjáanlega er hæpið að
þakka bóluefninu, að faraldurinn mun yfirleitt hafa komið læknum
fyrir sjónir sem óvenjulega vægur kikhósti, því að hann lét þegar i
upphafi svo lítið vfir sér, að hann hafði gengið á Akureyri á annan
mánuð, áður en vitað yrði, hvað á seyði var. Um þetta kemst héraðs-
læknirinn á Akureyri svo að orði í síðustu Heilbrigðisskýrslum (bls.
33): „Kikhósti þessi var svo vægur, að hann varð á engan liátt
greindur frá venjulegum kvefhósta.“ Þetta, hve óvenjulega vægur
kikhóstinn var, nægir sennilega til skýringar því, að dánartala skráðra
sjúklinga (1,0%) reyndist nú ðllu lægri en í síðasta faraldri (1,5%),
og þarf engan veginn að vera að þakka betra árangri af bólusetning-
unni.
Læknar láta þessa getið:
Rvík. Barst til bæjarins í byrjun ársins frá Akureyri. Náði brátt
allmikilli útbreiðslu. Hafði gengið hér síðast 1935, svo að börn alH
að 7 ára aldri tóku hann yfirleitt. Var einkennilegur að því leyti, að ti 1-
tölulega lítið bar á sogum, og líktist hann því oft langvarandi þungu