Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2019, Page 184
„REnnUR BLóð EFTIR SLóð…“
181
líður nógu illa til að ráðast á eigin líkama, fari í felur með það. Fjöldi sérstakra
síðna eru á netinu þar sem ungu fólki er boðið að segja sögur sínar („Why I
selfharm“, „My Selfharm Story“, „My Secret“), setja inn myndir og myndbönd
(„Free me from myself“, „TheRealMeUnedited“) og birta ljóð á („Selfharmly-
rics“). Sumar af þessum netsíðum sýna myndbönd af fólki að skera sig í beinni
útsendingu og sumar myndirnar eru svo blóðugar að þær gætu verið úr slátur-
húsi en ekki heimahúsi. Aðrar eru meira afsakandi og útskýrandi – algengasta
skýringin á vanlíðan og sjálfssköðun er „I hate myself“ eða „It keeps me calm“.
Mikil umræða fer fram um sameiginlega vini, fræga fólkið sem sker sig og talar
opinskátt um það eins og Angelinu Jolie og Mary Kate Olsen.
netsamfélögin hverfast mikið um tónlist sem skilgreinir hópinn á sama hátt
og klæðaburðurinn. Pönkið einkenndi áttunda áratug síðustu aldar, dauða- og
djöfladýrkun einkenndi Goth tísku níunda áratugarins og á fyrstu 18 árum
nýrrar aldar hefur hver bylgjan fylgt annarri en samkvæmt ritgerð Karianne
Jansen er EMO sú bylgja sem varðar þetta umræðuefni hvað mest. Skamm-
stöfunin stendur fyrir „Emotional hardcore“ og var upphaflega undirgrein
pönksins. Þeir sem telja sig vera „emóa“ klæðast svörtu en bæta stundum við
skærum litum eins og rauðu og grænu. Stelpur og strákar lita líka hárið eða
nota hárkollur og nota „eyeliner“ á dramatískan hátt. Oft má sjá japönsk áhrif
á förðunina, hvít andlit og sviplaus brúðuandlit – oftar eru þó flottar mynd-
skreytingar kringum augu. Emóar eru fremur þungbúnir og eru kenndir við
sjálfsmeiðingar, sjálfsmorð og dauða – en ekkert af þessu er skilyrði fyrir að
telja sig emóa.32
Ungt fólk í dag miðar sig þannig við alls konar stíltegundir og fyrirmyndir
og ímyndir á internetinu. Sumt segist stundum vilja ræða við foreldrana um
það sem fyrir augu ber á netinu en það þýði ekki, þau nenni ekki að hlusta,
þekki ekki þeirra efni og kunni þar að auki ekki á samskiptamiðla.
Það ber að taka vanlíðan stórs hóps ungmenna í dag alvarlega. Sjálfsmynd-
armótun þeirra fer í vaxandi mæli fram í samspili við samskiptamiðla. Bo Møhl
segir:
Við sjáum að margt ungt fólk hefur óstyrka sjálfsmynd. Þau þurfa
alltaf stöðugt að standa sig og fá sjálfsmyndina staðfesta og þau
mega ekki gera mörg mistök eða skyssur til að vera úr leik. Þau
sem skaða sig eru oft miklir fullkomnunarsinnar og eiga bágt með
að vinna úr erfiðum tilfinningum og aga þarfir sínar. Ef maður
getur ekki mætt öllum kröfunum sem koma bæði innan og utan frá
32 Karianne Jansen, Å skjære bort smerte, bls. 62.