Úrval - 01.01.1964, Qupperneq 71

ABÉLABD 00 HÉLOISE
77
spekilegum hugleiðingum um
kjarna hlutanna og verið fær
mn að fylgjast með röksemda-
færslu hinna lærðustu manna
á hennar dögum, hefði henni
aldrei hlotnazt þetta. Því að
þessi kennslustund, klukkustund-
in, sem Pierre Abélard eyddi
með henni yfir úreltri latinu-
skruddu, var orðin miðdepill
tilverunnar fyrir þessa ungu
stúlku, sú stund, sem gerði
henni kleift að sætta sig við
lifið allan hinn hluta tima sins.
Og Abélard kom. Hann var
ekki sá glæsilegi ungi maður,
eða heimkomni hermaður úr
krossferðunum, sem búast iiefði
mátt við til að gera slika stúlku
hugfangna. Hann va r maður
hálffertugur, sem þegar hafði
sett sér sitt takmark. En augu
hans skutu gneistum, liann var
snöggur í hreyfingum eins og
i hugsunum, hann var valds-
mannslegur, öruggur í fasi, eins
hreykinn af sigrum sínum á
sviði andans eins og herfor-
ingi af sig'rum sínum í orustum.
Hann var af göfugum ættum,
eins og hún, en jafnvel enn þá
fremur göfugur í hugsun. Hann
leiddi hugsanir hennar, sem
leituðu hins æðsta skilnings,
inn í hugarheima, sem fáum
var gefið að geta náð.
Kennarinn og nemandinn
sátu saman yfir bók sinni. Hann
talaði, og við og við beindi liún
augum sínum til hans, og með
léttu brosi, sem snöggvast rauf
íhyglina í svip hennar, gaf hún
honum til kynna, að hún skildi
hann. Lokkur úr liári hennar
losnaði, vinstri hönd hennar
sleppti bókinni og ýtti honum
gætilega á sinn stað. Hönd Abé-
lards íylgdi hendi hennar næst-
um upp að mjúku liárinu; svo
beindi hann huganum aftur að
námsefninu og hélt áfram a'ð
tala.
Aftur leit liún til hans og
brosti skilningsriku brosi. Hon-
um fannst að hann hefði aldrei
séð neitt jafn elskulegt og þá
innri glóð i huga þessarar ungu
stúlku, sem skein úr augum
hennar. Hönd hans snerti liönd
hennar næstum óafvitandi. Glóð-
in, sem hann hafði fundið i
aug'um hennar, var líka í yl-
rikri húð hennar. Hún streymdi
um hann og snerti eitthvað,
sem aldrei hafði verið snortið
áður, og' þiddi hann.
Kennarinn, Abélard, ýtti bók-
inni til hliðar og kyssti hana.
Á því andartaki vann liann
lijarta hennar og átti ]>að upp
frá því um aldur og ævi, með
slíkri ást, sem í meira en 800
ár hefur verið heiminum ímynd
staðfestu og tryggðar.
¥ ¥
Stúlkan — Hélo'ise — vrar sak-