Rauðir pennar - 01.01.1938, Blaðsíða 34
Þetta var óskemmtilega lifandi draumur, eimi af þess-
um opinberuðu, sem ekki eru hugsaðir með kynfærunum.
Ég reif upp augun, gagntekinn hrollköldum, sann-
færandi grunsemdum. Mér tókst ekki að ljúga þvi að
sjálfum mér, að þessi draumur væri ekki spásögn
huldra raka, óvefengjanlegur fyrirburður bræðilegs
drama.
Ég þaut fram úr rúminu og klæddi mig i liendings-
kasti, hellti vatni í þvottaskálina og byrjaði að raka mig.
í dag þurfti ég einmitt að vera áberandi kræsilegur
framan í. Það gat riðið á lifshamingju minni, á lífi
minu. Það gat riðið á sáluhjálp minni.
En þá tekst svo hraparlega til, að rakhnífurinn er
bitlaus, ekkert brýnslutæki til i herberginu, engin skegg-
sápa, ekkert volgt vatn, og skeggrótin orðin kargaþétt
og gaddstinn. Ég bafði ekki rakað mig síðan á laug-
ardagsmorguninn, þegar ég fylgdi henni suður i Hafn-
arfjörð. Þetta var fyrirliyggja lánleysingjans, veraldar-
vizka sénísins.
Það skal samt bnrt af andskotans smettinu. Og svo tók
ég að sarga upp skeggbroddana einn eftir annan, út-
flúraði allt skeggstæðið með dreyrandi flumbrum, ham-
aðist þvi harðvítugar á belvitis ógæfunni, svifti i sund-
ur liúðinni liér og þar, beit á jaxlinn, bölvaði hástöfum,
æjaði, ákallaði l'relsara mannkynsins, forherlist aftur. Og
loks þegar þessari heiftúðugu skeggstyrjöld átti að heita
lokið, glóði ásýndin þarna i speglinum, útsöxuð og blóð-
þrútin, eins og fullt tungl í eldmistri.
Iierra minn trúr! Svona viðbjóðslegur liefi ég þó
aldrei verið. Dagurinn er glataður. Tældfærið misst.
Líf mitt i rústum.
Rétt í því eru barin nokkur léttúðug, flaumósa högg
á dyrnar. Og áður en fát mitt fengi ráðrúm til að svara:
„Kom inn!“ er hurðinni hrundið upp á gátt, og í sama
andartaki finn ég örlagadóm draumsins hvolfast yfir
mig eins og pottheld sannindi.
34