Rauðir pennar - 01.01.1938, Blaðsíða 66
sem ekki reka það með samfélagsleg sjónarmið fyrir
augum, heldur persónuleg liagsmunasjónarmið. Og svo
dauð-liversdagslegt sem það kann að sýnast, þá skiptir
þessi staðreynd mönnunum í tvo andstæða hópa, þá,
sem eiga framleiðslugögnin, og þá, sem vinna með fram-
leiðslugögnin, án þess að eiga þau.
Nú eru það vitanlega ekki nema einföldustu fáráð-
lingar, sem láta sér koma til hugar, að vér getum aft-
ur horfið til liinna frumstæðu framleiðsluhátta, sem
ríktu áður en vélaöldin kom til sögunnar. Og ekki nema
forherlustu skynskiptingar, sem ætla, að vér getum kom-
ið í veg fyrir það, að félagsform vor taki hreytingum,
sem svara til þeirra, er framleiðsluhættir vorir hafa
tekið. Hvorttveggja eru helberir draumórar. Eina lausn-
in, sem hér er möguleg, er í því fólgin að yfirvinna
þær andstæður, sem nú kljúfa þjóðfélagið ofan í rælur.
Og það verður ekki gert með öðru en því, að þjóðfé-
lagið sjálft taki í sínar hendur þetta framleiðslukerfi,
sem orðið er samfélagslegt í tækni sinni og skipulagi,
og stjórni því úl frá félagslegum sjónarmiðum með hag
allra fyrir áugum. Og sá hluti jiegnanna, sem með
nokkrum hætti er þess megnugur að gera þetta, er sá,
sem vinnur með framleiðslugögnunum. Með það fyrir
augum verður hann að skipuleggja sig og þjálfa. Að
þessu marki verður hann að vinna nótt og nýtan dag.
Það er hið sögulega hlutverk alþýðunnar, að yfirvinna
þessar andstæður, og skapa ný fél.agsform, nýtt þjóð-
skipulag í samsvörun við framleiðslukerfið, sem þegar
er orðið félagslegt í tækni sinni, skipulagi og öllu eðli.
Þær ógnir, sem nú dynja vfir heiminn, eru afleið-
ing þess, að með gífurlegu ofbeldi er þessum klofningi
Iialdið við í þjóðfélögunum, þvert ofan í öll eðlislög.
Hvert einasta þjóðfélag i Vestur-Evrópu er dauðsjúkl
og banvænt. Það er hindrað í þessari þróun til sam-
ræmis, sem er eðlilegust af öllu eðlilegu. Og eitt er vist.
Það mannfélagsskipulag, sem nú engist í krampateygj-
66