Rauðir pennar - 01.01.1938, Blaðsíða 93

'angrunin meöal óupplýstrar alþýðu austur í Flóa hefir
ú engan hátt slegið fölskva á eld þeirra framfarahug-
sjóna og eldmóðs, sem brjóst hans var þrungið af, þeg-
ar liann lagði af stað út í prestsstarfið.
Á nýjársdag 1886 leggur hann út af þessum orðum
•drottinlegrar bænar: „Til komi þitt ríki“. — Ræðan
gengur út á að skýra, hvað felst í þessari bæn, sem
hann velur að bæn safnaðarins við heilsun liins nýja árs.
Iiann minnist á, að ríkin séu tvö, annað er verald-
legt og sýnilegt, hitt er andlegt. Erum vér að biðja um
tilkomu hins veraldlega ríkis? spyr liann. „Nei, svörum
vér, eða að minnsta kosti er það ekki liöfuðatriðið,“
en hætir þó við: „Samt vil ég segja, að á þessum nýj-
ársdegi getur bænin enda ált við likamleg efni ....
Hvað hindrar meir vellíðun vora og framför en van-
þekking vor á mörgu lögmáli náttúrunnar, vanþckk-
ing vor á mörgum þeim gæðum, sem liún geymir í
skauti sínu oss til handa, og hvað eflir aftur meir liag-
sældir þjóðanna en skynsamleg rannsókn á þvi lög-
máli og viturleg tilhögun lífsins samkvæmt því“ (bls.
34).
En svo kemur hann að hinu andlega, ósýnilega og
eilifa guðsriki. Áður en hann fer að lýsa höfuðdýrgrip-
um þeim, „sem geymdir eru óséðir enn að miklu leyti
í guðsrikis háu höll“, og „ókomni timinn á að leiða í
ljós“, þá lieldur hann þrumandi refsiræðu yfir bölsýni
mannanna. Hann segir: „Mörg er vantrúin í heimi hér
og er án efa sú tegund hennar skaðlegust, þar sem
menn trúa ekki á neina framtíð eða framför, þar sem
menn trúa ekki á sigur sannleiks og réttlætis, og yfir
liöfuð elcki á sigur hins góða. Þessi er vantrúin verst
og hefir þó verið almenn víða og dregið kjark úr mönn-
um og drepið niður bæði andlega og líkamlega atgjörfi
þjóðanna. Og enn í dag berst oss að eyrum dimmur
og doðalegur hljómur, er segir sem svo: mannkynið
er búið að lifa hið fegursta, og tilkomandi gæðum er
93