Rauðir pennar - 01.01.1938, Blaðsíða 96
Séra Páll fór sannarlega ekki alfaraleiðir i ræðnm
sínum. Þó gengur liann livergi eins i berhögg við all-
ar venjur og viðurkennda lærdóma kirkjunnar og í
þessum útlistunum sínum um liið „andlega, ósýnilega
og eilífa guðsríki“. Sannleikur guðsríkisins er efnis-
legar, sögulegar og rökfræðilcgar uppgötvanir visind-
anna, frelsi guðsríkisins er lausn af klafa þrældóms fyr-
ir lífinu, gamalla venja og skoðunarháttar, og réttlæti
guðsríkisins er ávöxturinn af liinum visindalega sann-
leika og liinu efnahagslega og þjóðfélagslega frelsi:
„Þannig sjáum vcr fyrir endann á synd heimsins“, seg-
ir hann. Hér lieggur liann á meginstoð alls kenningar-
kerfis kristinnar kirkju, erfðasyndina. Fyrir séra Páli
er erfðasyndin í fyrsla lagi ekki til. I öðru lagi er lausn
undan oki syndarinnar ekki fólgin í liinu trúarlega
sambandi við guð; liann minnist ekki einu orði á „trú“
í sambandi við guðsríki. Syndin er heldur ekki fylgi-
nautur hins fallvalta holds, það er ekki minnzt á liið
komanda líf í sambandi við guðsríki. Syndin er elck-
ert annað en það óréttlæli, sem á rætur sínar í fá-
fræði og kúgun mannanna.
Prédikarinn finnur það líka sjálfur, að hann liefir
talað nokkuð djarft, heyrir mótmælin frá brjóstum
áheyrenda, og þá var það siður hans að taka þau mót-
rnæli undir eins til greina og svara þeim. Hann segir:
„Ég játa, að þessi útlistun mín mun ekki koma heim
við kenningar þær, sem segja, að sterkasta aflið liér á
jörðunni sé syndin .... Jörðin á eftir þessu aldrei að
verða liöfundi sínum til lieiðurs .... Hann á eftir þessu,
svo lengi sem jörðin er við lýði, alltaf að líta á liana
með misþóknun og hafa andstygð á henni .... En ég
eyði ekki orðum að þessu sinni til að hrekja svo fráleit-
an hugsunarhátt. Ég vil ekki hlusta á neinar hrakspár
um mannkynið“ (bls. 42). Hann er sér þess vitandi, að
bjartsýni hans á lífinu hlýtur að koma kristnum söfn-
uði einkennilega fyrir sjónir. Hann segir: „Vera kann,
96