Rauðir pennar - 01.01.1938, Blaðsíða 68
reisnarher, sem kirkjufurstar, gósseigendur, auðmenn
og herforingjar hafa komið á laggirnar. í hverju ein-
asta lýðræðislandi í álfunni, að fslandi ekki undan-
skildu, gefa borgaraflokkarnir út blöð, sem undantekn-
ingarlaust liafa stutt málstað liinna fasistísku uppreist-
armanna, en ausið hina löglegu lýðræðisstjórn lands-
ins hró])i og smánaryrðum. Sömu afstöðu tóku þessi
blöð með ítölum í Abessiníustyrjöldinni. í raun og
veru hafa borgaraflokkarnir gefið upp alla von um sitt
borgaralega þjóðfélag. Eina von þeirra um stundargrið
er sú, að brjóta niður með ofbeldi alla þá menningar-
þróun, sem liið borgaralega þjóðfélag hefir skapað.
Hvergi bólar á minnstu viðleitni til þess að leiða hana
fram til meiri fullkomnunar, minnstu trú á möguleika
hennar og framtíðar úrræði.
Sú menningarþróun, sem átti sér stað i auðvaldsþjóð-
félögunum fram að styrjöldinni miklu, og aú umbót á
lífskjörum, sem almenningi féll í skaut, var þó engan
veginn fram lcomin að vilja eða tilhlutan sjálfs auð-
valdsskipulagsins og forráðamanna þess. Þverl á móti
beitti það jafnan orku sinni til þess að rýra lífskjörin
og knýja laun manna niður. En alþýða manna sjálf
lærði að mynda sín skipulegu félagssamtök og gera
sinar kröfur. Það var hún, sem knúði auðvaldsskipu-
lagið til undanhalds og málamiðlana. Það var knúið
til þess að verða við mörgum kröfum og hafði yfrið
nóg bolmagn til þess. En þegar þrónn framleiðslukerf-
isins er komin á það stig, sem nú er, og djúpið milli
framleiðsluskipulagsins og félagsformanna er bókstaf-
lega óbrúandi, þá grípur auðvaldið til ofbeldis gagn-
vart alþýðu. Það gerir sína afturvirku byltingu i formi
nazismans og fasismans, og tekur nú aftur með ráns-
hendi þau réttindi, sem það var áður knúið til að láta
af hendi. Með miskunnarlausri harðýðgi er kreppt að
öllum lífskjörum vinnandi manna, til þess að geta hor-
ið uppi kostnaðinn af hinum gífurlega herbúnaði. Og
68