Rauðir pennar - 01.01.1938, Blaðsíða 185
þessu. I sannleika sagt hefir það stundum hvarflað að
mér, að réttast væri að láta ykkur sigla ykkar sjó.
Gissur (með ákefð): Það gerir þú ekki, herra, enda
væri þá litill konungsmetnaður þinn. Mér er það full-
ljóst, að liagur þinn og liagur vor íslendinga fer alger-
lega saman í þessu máli. Yér þurfum konung yfir oss
til að halda uppi lögum í landinu, og þar eð Noreg
og ísland hyggir sama þjóð að kalla, er eðlilegast, að
sami konungur ríki yfir báðum löndunum. Mun og sá
maður auðfundinn, er vel getur komið erindum þinum
fram á íslandi.
Hákon gamli (hlær): Ég fer nærri um það, við hvern
þú átt, en ég trúi þér varlega. Þú ert undirliyggjumað-
ur, frændi (leggur höndina á öxl Gissuri og lítur í
augu honum). Fagurt skal mæla og flátt hyggja, kvað
liinn forni Hávi.
Gissur (með bældri ræði) Og gjalda lausung við lygi.
Hákon gamli: Hvert var þessum broddi snúið?
Gissur (nær aftur valdi yfir sér): Ekki að þér, kon-
ungur.
Hirðmaður (inn): Hér er kominn Knútur jarl og ósk-
ar eftir að ná fundi konungsins.
Ilákon gamli (við hirðmanninn): Segðu jarlinum, að
ég muni þegar veita honum áheyrn (hirðmaður út. Við
Gissur með tvíræðu brosi): Hugsa þú enn um stund
ráð þitt, Gissur Þorvaldsson. Þér stendur enn til boða
að fá mannvirðingar hér í Noregi, og væri það mér
ánægja að hafa þig hér við hirð mína, svo göfugan mann
(Út).
Gissur: Drembinn er hann, liórsonurinn. Storka þú
mér, Hákon konungur, ég get beðið meðan þú lijalar
við kögursveina þína. Ég skal liugsa ráð mitt, hugsa
þau ráð, sem þú ekki sérð við. Sízt mun ég liamla
þér, að þú framkvæmir miskunnarverk þitt á oss ís-
lendingum, — en launanna skaltu vitja á himnum.
185