Rauðir pennar - 01.01.1938, Blaðsíða 98
ar um tvennskonar eiginlegleika lijá barninu. „Annars-
vegar sjá menn, að barnið hefir til að bera elsku tii
foreldranna og traust og undirgefni, og þessir eiginleg-
leikar einmitt draga barnið að foreldrunum og heimil-
inu .... En hinsvegar sjá menn, að hjá barninu breyfir
sér annar flokkur af eiginlegleikum, hinum ólikur, en
þó aðdáanlegur að sínu leyti, og ganga mest í augun
þessir: frelsisást, fjör, glaðværð, mikil sjálfstilfinning,
sjálfstraust, óánægja með allar fyrirstöður og tálmanir
og svo framvegis. Vilji nú foreldrarnir, að barnið verði
maður og ekki alla æfi sína barn, þá ber að glæða þessa
eiginlegleika“ (bls. 48). Að dómi séra Páls þarf að hlynna
að sjálfstæði barnsins, til þess að það geti lagað sig eftir
binum fjölbreyttu þroskamöguleikum lífsins. Hann seg-
ir: „Guðsríki innibindur, eftir eðli sínu, óendanlega
margbreytni, og mannlífið hefir i sér efni til fjölhæfr-
ar fullkomnunar. Til þess nú að geta notið þeirrar sælu,
sem bér liggur í fólgin, þarf hver maður, og það þegar
á unga aldri, að ná sem víðustum andlegum sjóndeildar-
hring; því að slíkt gefur honum lífsreynslu, flytur inn
í sálina fjölda af hugmyndum, en þær auðga andann
og fræða, veita næringu fyrir hugsunina, minnið og
ímyndunaraflið, færa sálinni fögnuð og halda henni si-
ungri. Ef aftur stefnan á að vera sú, að halda öllum
hlutum kyrrum og lireyfingarlausum, svo að maður geti
sýnt himnaföðurnum þjóðina eftir 1000 ár standandi i
sömu sporum og nú . .. ., þá er ráðið til þess óyggjandi,
að grafa allan ungdóminn rækilega niður í myrkur og
deyfð heimilanna“ (bls. 50).
Hann áminnir foreldra og húsbændur stranglega um
það, að þeir sjái til, að ungdómurinn eldist eklci fyrir
tímann. „í þessu skyni er nú eklci einungis stöðug upp-
fræðing nauðsynleg“, segir hann, „heldur vil ég minn-
ast hér á eitt atriði, sem sjaldan kemur til umræðu og
sjálfsagt of sjaldan, að það er mikils varðandi að kæfa
ekki niður saklausar glaðværðir hinna ungu. Þetta, sem
98