Rauðir pennar - 01.01.1938, Blaðsíða 203
sínu um leið. Pabbi leggur þó til alla peningana, og
það er svei mér elcki einskis virði núna i kreppunni.
Eins og ég viti ekki, að þú ert alltaf með honum og
á móti mér.
Ég er ekki á móti neinum, sagði Hanna, og hélt rösk-
lega áfram að borða. En mér finnst að þú ættir að
vera ánægðari, þegar þú hefir allt til alls og ekki yfir
neinu að kvarta.
Ja, ungdómurinn nú á dögum, sagði frú Geirdal og
reis snögglega á fætur og gekk út að glugganum.
Þið ætlið þó ekki að fara að flækjast á þessa álfa-
brennu i kuldanum þeim arna?
Jú, það passar alveg nákvæmlega, sagði Hanna, með
munninn fullan af mat. Þangað ætlum við einmitt að
flækjast.
En, góða Hanna mín, það er svo kalt, og svo er þarna
allskonar skríll saman kominn, sagði frúin, og var nú
hin blíðasta.
Skríll, nei, hættu nú. Veiztu eklci, að íþróttafélögin
standa fyrir þessu. Það eru allt saman hetjur, skal ég
segja þér, sem æða upp um fjöll i manndrápsveðri
og hrópa: Við elskum ísland!
En þú veizt, að mér þykir svo gaman að hafa þig
heima, þegar ég befi boð, hélt frúin áfram, enn blíðari.
Hanna virti þetta ekki svars, en stóð upp, og sagði
um leið:
Svona, mamma mín, fáðu þér nú styrkjandi kaffi-
sopa og settu svo upp sæta andlitið, áður en pabbi
kemur heim.
Nei, sagði frúin mæðulega. Ég ætla heldur að fá
mér aspirín og leggja mig út af, svo ég verði ekki al-
veg ómöguleg í kvöld.
Segðu henni Stínu að taka eins fljótt fram af borð-
inu og liægt er, og flýta sér svo að þvo upp og láta
svo rauða testellið á borðið. Ég hefi ekki nýja stellið
mitt í kvöld, fyrst frú Sigurðsson gat ekki komið.
203