Rauðir pennar - 01.01.1938, Blaðsíða 118

liver upp í annan af álika raddstyrk eins og þeir væru
allir heyrnarlausir, og böSuðu út öllum öngum. En þjón-
arnir fengu snemma á þeim alveg sérstaka lítilsvirS-
ingu, þvi þeir smjöttuSu og sugu úr tönnunum og sleiktu
hnifinn meS sviimSum aSförum eins og þeir ætluSu aS
skera úr sér tunguna, og þegar þeir fengu sér vindil
aS reykja, þá vissu þeir ekki í livorn endann þeir áttu
aS bíta, og flestir þeirra bitu í öfugan enda, svo aS þjón-
arnir héldu aS þetta væru betlarar sem liefSu veriS
tíndir upp úr göturæsunum og dubbaSir upp i þetta
eina ferSalag, í þeirri von aS þeir mundu drukkna í
Atlantsliafinu.
Þeir borSuSu viS langt borS í miSjum salnum og yfir-
gnæfSu allt annaS fólk vegna liávaSa. Þeir komu inn
í salinn tveir og tveir og röSuSu sér aS borSinu eftir
föstum reglum, þannig aS fáránleiki einkennisbúning-
anna fór stighækkandi frá öSrum borSsendanum til hins.
Seinast kom inn maSur, sem liét Pittigrilli, svartur í aug-
um. Hann settist viS borSsendann. Hann var ákaflega
sperrtur og andhælislegur, meS alveg ótrúlegt glingur
á jakkanum sínum, og þegar hann kom inn í salinn,
stóSu landar hans á fætur, slógu saman hælunum og
stóSu þannig lireyfingarlausir unz hann skipaSi þeim
aS setjast aftur. Þetta þótti Stebba mjög gaman.
Þjónarnir álitu aS Pittigrilli mundi vera gestgjafinn,
og byrjuSu aS ausa súpuna upp viS hinn borSsendann,
og hylltust til aS láta hann mæta afgangi, sömuleiSis
báru þeir steikina fyrst þeim manni sem sat fjarst Pitti-
grilli viS borSiS. Hvernig sem á þvi stóS orsakaSi fram-
reiSsla þessi alveg óskiljanlegan liugaræsing viS borS-
iS, en viS þriSju máltíSina stóS Pittigrilli upp og nokkr-
ir þeir er næstir bonum sátu, létu kalla fyrir sig yfir-
þjóninn, töluSu fjögur bundruS orS á mínútu og böS-
uSu út höndum og fótum eins og þeir væru aS dansa.
SíSan heimtuSu þeir aS tala viS gistihússeigandann og
héldu áfram þessari einkennilegu skemmtun í viSurvist
118