Búnaðarrit - 01.01.1901, Page 40
38
nota annað verkafólk en það, er fengið hefur tilsögn í
smjörgjörð. Að minnsta kosti þarf bústýran að vera
vön öllu því, er lítur að meðferð mjólkur og smjörtil-
búningi. Fyrir því virðist auðsætt, að allt það smjör,
sem fram er leitt á mjólkurbúum og rjómabúum, eigi
fyrst og fremst rjett til að vera merkt hinu lögákveðna
vörumerki.
Eitt af því, er gæti haft nokkra þýðingu fyrir
sölu á smjöri hjeðan á Englandi, er það, að skipaður
yrði þar sjerstakur verzlunarerindsreki, launaður af
landsfje. Þessi maður ætti að útvega viðskiptamenn
ytra, hafa eptirlit með, hvernig smjör og önnur íslenzk
vara selst, og yíir höfuð að gæta hagsmuna íslands i
öllum verzlunarviðskiptum. Duglegur verzlunarerinds-
reki mundi gjöra oss talsvert gagn, ekki einungis að því
er snertir sölu á smjöri, heldur einnig í öðrum viðskiptum
milli íslands og annara landa. Það er eitt af hlut-
verkum næsta alþingis, að athuga þessi tvö mál, vöru-
merkjamálið og skipun verzlunarerindsreka. Verzlun-
arerindsrekinn mætti ekki vera um leið umboðsmaður
hvorki fjelaga nje einstakra manna. Þetta er að
minnsta kosti bannað bæði í Danmörku og Norvegi.
Verzlunarerindsrekar þessara landa mega eigi hafa á
hendi nein þess konar störf, er freisti þeírra til að
gleyma hagsmunum þjóðarinnar, en líta of mikið á sinn
eiginn hag, heldur gjöra allt, sem í þeirra valdi stendur til
þess, að auka álit og vinsældir íslenzkra vörutegunda
og útvega þeim kaupendur.
Áður en jeg lýk máli mínu, vil jeg með fáum
orðum minnast á nokkur atriði viðvíkjandi útbúnaði
og geymslu smjörsins, sem á að sendast út til að verða
selt þar.