Búnaðarrit - 01.01.1901, Page 74
72
Hvítá, og norður fyrir Skálmanes. Hæstu hríslurnar
eru um 4—6 fet. Það eru rnikil líkindi til, að möð
fram Soginu gæti skógurinn tekið miklum framförum;
vetrarbeit er þar iítil og jarðvegur góður. Með góðri
meðferð mundi þar geta orðið stór og mikill skógur,
en til þess þarf að takmarka skógarhöggið að miklum
mun, og einkum sjá um, að það verði gjört með meiri
varkárni en verið hefur. Aunarstaðar í Grímsnesinu
er kjarrið framfaralítið og óásjálegt, en það er ágætt
til beitar. Til þess að halda við beitilandinu, ætti sem
allra-minnst eða alls ekki að höggva það. Mótak er
líka á flestum jörðunum, svo engin nauðsyn er á að
hafa það til eldsneytis.
Laugardalsslwgurinn er failegastur í Efstadal og
Laugardalshólum, samanhangandi skógasvæði frá Laug-
arvatnshálsum inn að Brúarárskörðum. Það blasir allt
við suðaustri, liggur inn fjallshlíðarnar neðan til, nær
upp í hiíðarnar, þangað sem mesti brattinn byrjar.
Utan til í dalnum verður hann sumstaðar fyrir áföllum
af skriðum. Smálækir ryðja sjer braut niður gegnum
skóginn; við það myndast grófir og moldarbörð, sem svo
hættir við að blása upp; einkuin ber á því í Miðdal og
á næstu bæjum beggja vegna. Þar ætti alls ekki að
höggva neitt í skóginum ; gæti þá svo farið, að hann
hjeldist við og varðveitti beitilandið fyrir uppblæstri.
Þegar kemur inn hjá Laugardalshóium, fer skógurinn
að verða þjettari, fallegri og framfarameiri; helzt hann
þannig nokkuð jafn langt inn fyrir Efstadal. Margar
hríslur eru um 10—12 feta háar, en fáar þar yfir. í
miðjum hlíðum er skógurinn allt af fallegastur og i
mestum blóma; mun það vera að þakka skjóli, snjó-
þyngslum og því minni beit, og enn fremur ervanalega
mest höggvið neðan til vegna aðdrátta. Allur þessi