Tímarit Máls og menningar - 01.12.1956, Blaðsíða 110
FÆREYSKAR BÓKMENNTIR
ur efi miðlaust óð sem strá í stormi yfir
eyðiheiðar).
Því miður eru ljóð Djurhuus nær
óþýðanleg eins og svo margur annar
mikill skáldskapur. Þær dönsku og
ensku þýðingar sem ég hef séð eru
allt annað en góðar.
í nútíðarskáldskap færeyskum
skarar ljóðagerð Djurhuus framúr,
en er nokkuð einangruð.
Skáldskapnum frá alþýðuvakning-
unni var haldið áfram af mörgum,
flestir voru raunar gáfaðir áhuga-
menn, en þó voru innanum menn sem
gæddir voru skáldskaparhæfileikum
í ríkum mæli.
Til þeirra má telja yngri bróður J.
H. 0. Djurhuus. Stríðið um það hvor
þessara skáldbræðra sé meiri stend-
ur enn yfir í Færeyjum. Það mætti
með sama rétti deila um það hvort
væri meira virði í rafmagni hið já-
kvæða eða neikvæða. Þessi tvö ljóð-
skáld bæta hvort annað upp eins og
— mutatis mutandis — Ibsen og
Björnson.
Hans A. Djurhuus telst bæði sem
persónuleiki og skáld til þeirrar fylk-
ingar af miklum kennurum og vel-
gerðarmönnum þjóðarinnar sem Eff-
ersöe heyrði til. Hann lét sína óþrjót-
andi skáldskaparhæfileika alltaf fús-
lega í té alstaðar þar sem þeirra
var þörf, afköst hans eru með ódæm-
um, mikill hluti verka hans eru tæki-
færiskvæði og kennslukvæði í sögu, í
bundnu og óbundnu máli, skólabæk-
ur handa börnum — meðal annars
lestrarbók handa byrjendum „Barna-
bókin“ sem er fágætur skáldskapur
og skrifuð af svo djúpum skilningi á
því sem hinum ungu lesendum hæfir
að manni verður að spyrja hvort
nokkur önnur þjóð eigi aðra eins
lestrarbók.
Það er engin furða þó Hans A.
Djurhuus sé elskaður af þjóð sinni
og eigi heiðurssess í hug hennar.
Ættjarðarkvæði hans og barnavísur
kann hvert barn á eyjunum og syng-
ur. Og jafnvel vandlátir ljóðadýrk-
endur fara ekki erindisleysu til þessa
skálds. Vængjahaf ljóða hans er mik-
ið. Þegar honum tekst upp nálgast
kvæði hans hið stórbrotnasta og ein-
falda í þjóðkvæðunum.
Andlega skyldur Djurhuus yngri
er Mikkjal á Ryggi. Hann er líka al-
þýðumaður. Kvæði hans eru söngvar
um vinnu dagsins, fiskiveiðar, bú-
verk, torfskurð, fuglaveiðar og mar-
svína. Æska Færeyja hefur líka mik-
ið uppáhald á kvæðum hans. Raun-
sæjar lýsingar hans eru einkennilega
þurrar og sterkar — líkt og tréskurð-
ur — en snortnar sprota andans.
Mikkjal á Ryggi, sem er bóndason úr
gamalli sveit, Miðvágur, hefur líka
skrifað sögu átthaga sinna. Töfrandi
staðbundin saga full af hlýju og
ræktarsemi, vel og skýrt skrifuð.
Af allt öðrum stofni eru hin þrjú
yngri skáld, Richard Long, Chr.
Matras og Karsten Hoydal. Þeir eru
204