Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1956, Qupperneq 131

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1956, Qupperneq 131
GRÁR LEIKUR skapi, honum varð svo kalt í vatni. Synda kunni hann. Og svo kunni hann nokkuð, sem enginn hinna gat leikið eftir, hann gat synt í kafi með opin augu. En hann var lítið fyrir að fara í vatn. Svo féll það tal niður. Þeir röngluðu dálítið fram og aftur og reyndu að finna upp á einhverju. En það var allt annað en auðvelt. Og enn torveldara varð það, er þeir sáu, hve leiður Albert var. Hann var leiður á öllu, hundleiður, drepleiður. Hann sagði ekki orð. Hann orkaði ekki að skipta orðum við neinn þeirra. Hann sneri baki við þeim, svo hann þyrfti ekki að hafa þá fyrir augunum. Hann var svo leiður á þeim, að því varð ekki með orðum lýst. Hann var þrútinn og krímóttur í framan af leiðindum. Þeir voru hræddir og eirðarlausir allir saman. Þeir fóru að vimsast hingað og þangað til þess að finna upp á einhverju, er gæti lífgað hann upp. í hálfum hljóðum stakk Eiríkur upp á því, að þeir skyldu kveikja bál á ströndinni. Hvílík dauðans vitleysa — þar fannst ekki þurr spýta, þótt leitað væri um allan hólmann. í vand- ræðum sínum hafði hann við orð, að þeir gætu kannski farið í indíánaleik. Albert þurfti ekki einu sinni að hneggja, hinir strákarnir blésu bara að svo toppmældum barnaskap. Nú höfðu þeir ranglað allt í kring- um hólmann og voru aftur komnir að bátnum. Albert sneri baki við þeim og geispaði. Andlitið á honum lafði niður, hann var svartur undir augun- um af ósefandi drepleiðindum. Hvernig þetta byrjaði? — Það var ómögulegt að vita með vissu, hvernig það byrjaði. Hver var það, sem sagði þessa einu setningu? Gunnar fullyrti, er þeir áttu tal um þetta seinna, að það hefði ekki verið hann. Hvítur í fram- an af æsingu æpti hann, að það hefðí alls ekki verið hann. En það var hann. Það var enginn annar en hann. Ann- ars skipti það í raun og veru ekki máli, því það var engan veginn með þeirri setningu sem það byrjaði. í raun og veru byrjaði það þegar þeir voru staddir hinum megin á hólman- um, gegnt Laufberginu. Sundið, sem skildi hólmann frá Laufberginu, var ekki svo ýkja breitt. Þeir hefðu vafa- laust getað synt þann spölinn, ef þeir hefðu kært sig um. Það var Eiríkur, sem hafði orð á því. Með vissum hætti var það því Eiríkur, sem átti upptök- in. Eiríkur kvaðst vera viss um, að hann gæti synt yfir sundið, og hann furðaði sig á að geiturnar skyldu ekki synda í land, eins og þær virtust una sér illa í hólmanum. Þá sagði Óli, að geiturnar, þær væru hræddar við vatnið, hann vissi það vegna þess að faðir hans hafði átt geitur. Geiturnar þyldu ekki vatn. Geitur þyldu ekki einu sinni rigningu. Geitur kynnu ekki að synda. Dyttu þær í djúpt vatn, þá væðu þær í kafi til lands, sagði Óli. Það hefði faðir hans séð einu sinni. TÍllARIT MÁLS OC MENNINGAR 225 15
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94
Qupperneq 95
Qupperneq 96
Qupperneq 97
Qupperneq 98
Qupperneq 99
Qupperneq 100
Qupperneq 101
Qupperneq 102
Qupperneq 103
Qupperneq 104
Qupperneq 105
Qupperneq 106
Qupperneq 107
Qupperneq 108
Qupperneq 109
Qupperneq 110
Qupperneq 111
Qupperneq 112
Qupperneq 113
Qupperneq 114
Qupperneq 115
Qupperneq 116
Qupperneq 117
Qupperneq 118
Qupperneq 119
Qupperneq 120
Qupperneq 121
Qupperneq 122
Qupperneq 123
Qupperneq 124
Qupperneq 125
Qupperneq 126
Qupperneq 127
Qupperneq 128
Qupperneq 129
Qupperneq 130
Qupperneq 131
Qupperneq 132
Qupperneq 133
Qupperneq 134
Qupperneq 135
Qupperneq 136
Qupperneq 137
Qupperneq 138
Qupperneq 139
Qupperneq 140
Qupperneq 141
Qupperneq 142
Qupperneq 143
Qupperneq 144
Qupperneq 145
Qupperneq 146
Qupperneq 147
Qupperneq 148
Qupperneq 149
Qupperneq 150
Qupperneq 151
Qupperneq 152
Qupperneq 153
Qupperneq 154
Qupperneq 155
Qupperneq 156
Qupperneq 157
Qupperneq 158
Qupperneq 159
Qupperneq 160
Qupperneq 161
Qupperneq 162
Qupperneq 163
Qupperneq 164
Qupperneq 165
Qupperneq 166
Qupperneq 167
Qupperneq 168
Qupperneq 169
Qupperneq 170
Qupperneq 171
Qupperneq 172
Qupperneq 173
Qupperneq 174
Qupperneq 175
Qupperneq 176
Qupperneq 177
Qupperneq 178
Qupperneq 179
Qupperneq 180

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.