Tímarit Máls og menningar - 01.12.1956, Blaðsíða 153

DAGBÓKARBLÖÐ ÚR KÍNAFERÐ
millibili á götunni; en húsin láku ekki
(við vorum þar í hellirigningu), kom-
in voru lokuð sorpræsi og malbornar
götur. Húsin voru furðu þrifaleg að
innan og fólkið hraustlegt, ekki sízt
börnin, enda var okkur sagt að búið
væri að útrýma farsóttum og barna-
dauði væri ekki lengur óeðlilega hár.
Fólkið sem við töluðum við lét mik-
ið af því hvað kjör þess hefðu batnað
og hversu öllu miðaði áfram, enda
var ljóst af frásögn þess að ólíku var
saman að jafna um kjör þess nú eða
fyrir fáum árum. Það sem mest var
um vert var þó ef til vill að allir voru
öruggir um nóga atvinnu og síbatn-
andi afkomu. Og einmitt þetta var
sama viðkvæðið alls staðar: ástandið
er gerólíkt því sem áður var og fer
jafnt og þétt batnandi. Kínverska
þjóðin er nægjusöm að eðlisfari og
reynsla hennar á undanförnum öldum
hefur ekki tamið henni óbilgjarnar
kröfur til lífsins. Meðan öllu miðar
áfram virðist ekki mikil hætta á að
þolinmæði bresti; enda er einn
mannsaldur aðeins skömm stund í
sögu Kínverja og þeir eru vanir að
hugsa í löngum tímabilum.
Því má ekki gleyma að Kínverjar
eru framar öllu bændaþjóð. Um síð-
ustu áramót voru ekki nema um 18
miljónir manna í fagfélögum verka-
manna, þó að þeim hafi fjölgað jafnt
og þétt síðustu árin. Þessi tala á vafa-
laust eftir að margfaldast á næstu ár-
um, en samt verða bændurnir lengi í
miklum meirihluta. En landið er frjó-
samt, og þó að þéttbýlið á láglendinu
sé gífurlegt er hægt að auka afrakst-
urinn að mun með bættum aðferðum
og með því að auka ræktun á þeirrr
jarðargróða sem gefur verðmætari
uppskeru. Hrísgrjónaræktun færist t.
d. mjög í vöxt og nær nú miklu lengra
norður eftir en fyrir fáum árum.
Umskiptin í sveitunum eru sízt
minni en í borgunum. Miðaldaskipu-
lagið, óbærileg fjárkúgun landeig-
enda samfara frumstæðum búnaðar-
háttum og varnarleysi gegn náttúru-
hamförum, er nú úr sögunni að
mestu. Að vísu er ekki enn búið að
beizla fljótin miklu svo að ekki geti
komið flóð, en verstu hættunum er
bægt frá, og þau flóð sem orðið hafa
síðustu árin eru smámunir hjá því sem
áður var. Þar sem flóð hafa orðið hef-
ur fólkið verið flutt burt í tæka tíð og
því hefur verið séð fyrir mat og hús-
næði, en ekki látið deyja drottni sín-
um eins og áður tíðkaðist.
Yið fengum svolitla hugmynd um
sveitabúskap Kínverja í þorpi sem við
komum í skammt frá Peking. Þetta
var ekkert fyrirmyndarþorp, hafði
ekki tekið upp samyrkjubúskap fyrr
en um síðustu áramót. íbúarnir voru
tæp 4000, en landrýmið var aðein9
tæpir 700 hektarar. Hrísgrjón voru
ræktuð á hér um bil þriðjungi lands-
ins, en maís og grænmeti á hinu, en
bændurnir voru að auka hrísgrjóna-
ræktina og sýndu okkur býsna hreykn-
247